Program tej części jest dramatyczny. Pierwsza połowa to 12 etiud posiadających wybitnie popisowy, nowatorski charakter. Powstały one nota bene na potrzeby opanowania trudności pewnych partii fortepianowych zawartych w utworach na fortepian z orkiestrą. Jak na Chopina przystało, etiudy są bardzo oryginalne, jak choćby trzecia i szósta - nokturnowe. Ostatnią w tym zbiorze już z pewnością można nazwać „rewolucyjną”.
Utwory w drugiej połowie to świadectwo zamiłowania Chopina do polskiej historii. Piękne, nastrojowe polonezy - pełne wzruszeń marzenia o wielkości polskiego oręża. Sam kompozytor w liście do przyjaciela, niecały miesiąc po wybuchu Powstania Listopadowego, pisał z Wiednia: ”gdybym mógł, wszystkie bym tony poruszył, jakie by mi tylko ślepe, wściekłe, rozjuszone nasłało uczucie, aby choć w części odgadnąć te pieśni, których rozbite echa gdzieś jeszcze po brzegach Dunaju błądzą, co wojsko Jana śpiewało”. W latach młodości, Chopin często przygrywał wieczorami pensjonariuszom na tematy historyczne. Przed polonezami usłyszymy prawdopodobnie świadectwo przeżyć Chopina na zastałą rzeczywistość, Scherzo h-moll, z kołysanką „Lulajże, Jezuniu”. Były to pierwsze święta Bożego Narodzenia, spędzone bez najbliższych osób. Ponadto Ballada g-moll - jedna z ballad, która, według usłyszanych przez Schumanna od samego kompozytora słów, powstała z inspiracji balladami Mickiewicza. Jakże piękne artystyczne spotkanie mistrzów!

Program koncertu:

12 Etiud op. 10 (C-dur, a-moll, E-dur, cis-moll, Ges-dur, es-moll, C-dur, F-dur, f-moll, As-dur, Es-dur, c-moll)
Scherzo h-moll op. 20
Ballada g-moll op. 23
2 Polonezy op. 26 (cis-moll, es-moll)
2 Polonezy op. 40 (A-dur, c-moll)