pomysł i wykonanie: Magda Tuka http://tuka.link

dźwięk: Opaean https://opaean.uk/

Prywatne Archiwum Badań, część pierwsza Performerka znajduje się w stanie ciągłego biegu, za czymś, przed czymś: goni – twa – trwa. Biegnie według osobistej mapy pamięci, wyobrażeń, przybierając różne postaci. Sama stwarza swój własny komentarz. Próba samo-krytyki ma twarz chóru. Jak w tragedii greckiej. Chór stanowi pośrednictwo między widzami a bohaterem/ką.

Fryderyk Nietzsche, uznaje chór za czynnik budulcowy tragedii. Wynika to przede wszystkim z tego, że zainteresowanie Nietzschego tragedią skupia się na jej totalnym charakterze, prowadzącym do intensywnego przeżycia ogarniającego ducha i ciało. Filozof, idąc tym tropem, rozwija sformułowaną przez Schlegla formułę chóru jako „widza idealnego”, przekształcając ją nie tyle w widza, ale w twórcę – „Chór zyskuje rangę tej instancji w tragedii, która pomaga widzom natrafić na właściwy trop uczestnictwa w świecie, jakim on się przedstawia”.

Magda Tuka o procesie twórczym: Interesuje mnie ciało wrzucone w tryby wyższych konieczności, zdeterminowane przez narzucone warunki. Bez celebracji. Traktowane raczej instrumentalnie. Będące na służbie idei/znaczeń. Często nagie, wystawione, w okolicznościach niesprzyjających. Ale nie upokorzone, bo stanowiące poligon zmagań. Powstawanie peformensu trwa latami. To obrazy, myśli skojarzenia, które pojawiają się w wyobraźni, czasem we śnie i za którymi podąża intuicja.

Deus ex running machine był prezentowany w ramach Emergency Festival w Manchesterze jako work-in-progress, a po premierze warszawskiej będzie pokazany w United Cowboys, Art House w Eindhofen.

Wydarzenie w ramach projektu Centrum Artystyczne Lubelska 30/32 [L 30/32] sfinansowane ze środków Urzędu Miasta st. Warszawy