"Łysa śpiewaczka" Eugène Ionesco uważana jest za jedną z najważniejszych sztuk teatru absurdu. Na ile sztuka, której pierwsza premiera miała miejsce prawie 60 lat temu, może być aktualna dzisiaj, gdy absurd i groteska w teatrze nie są czymś nowym? Wystawiając sztukę Ionesco, zwracamy uwagę na miałkość naszej codziennej komunikacji. Coraz częściej rozmawiamy z drugą osobą jedynie wypowiadając zdania, za którymi nie kryje się nic więcej. Czy w dobie przesytu nieraz sztucznymi formami komunikacji możemy jeszcze zachować siebie i dojrzeć drugiego człowieka?

W przedstawianej inscenizacji zastanawiamy się także nad rolą i oczekiwaniami widza we współczesnym teatrze (lub widza jako odbiorcy jakiegokolwiek tworu kultury). Co może przynieść przeciwstawienie się, podobnie jak niegdyś Ionesco, temu, co widz chce zobaczyć? Niechęć, znudzenie, a może zaciekawienie czymś innym? Czymś, co, mimo pozornego braku sensu, być może ma za zadanie przekazać pewne prawdy o nas samych...?

Reżyseria: Paweł Leszkowicz, Muzyka: Mateusz Wróbel

Obsada: Aleksandra Piasecka - Pani Smith, Krystian Czaja - Pan Smith, Agata Gontarczyk - Pani Martin, Grzegorz Gawlista - Pan Martin, Nina Putyńska - Służąca, Piotr Bartman - Strażak.