Portrety choreograficzne: Paulina Święcańska

#

PORTRETY CHOREOGRAFICZNE – PAULINA ŚWIĘCAŃSKA
"biały KWADRAT na czarnym tle"

Tytuł wieczoru w przewrotny sposób nawiązuje do obrazu Kazimierza Malewicza, który został uznany za pierwsze dzieło nieprzedstawiające „Czarny kwadrat na biały tle”.

W swoim portrecie choreograficznym pragnę zaprezentować coś bardzo prostego, czystego formalnie i opartego na pięknie ruchu ciał ludzkich w technikach improwizacji i kontakt improwizacji w towarzystwie muzyki na żywo. Z tymi technikami pracuję na co dzień realizując projekty artystyczne, edukacyjne i społeczne.

Do współpracy zaprosiłam osoby, z którymi spotkaliśmy się na różnych ścieżkach rozwoju artystycznego i po prostu mieliśmy FLOW.

Serdecznie zapraszam na improwizowany wieczór z białym KWADRATEM na czarnym tle.

Koncepcja i reżyseria: Paulina Święcańska | Taniec: Aleksandra Osowicz, Paulina Święcańska, Paweł Konior | Muzyka na żywo: Jakub Dykiert | Reżyseria świateł: Roman Woźniak | Czas trwania: bliżej nieokreślony.

Paulina Święcańska - choreograf, pedagog, kulturoznawca, menager kultury.

Absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia na wydziale rytmiki, Uniwersytetu Zielonogórskiego studiów I stopnia na kierunku Animacja Kultury i Sportu. Pedagog Instruktor Tańca Współczesnego uznany przez Narodowe Centrum Kultury. Absolwentka Wyższej Szkoły Psychologii Społecznej w Warszawie studia II stopnia na kierunku kulturoznawstwo oraz kinetografii R. Labana w Instytucie Choreologii w Poznaniu. Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku menadżer kultury oraz Uniwersytetu Łódzkiego – produkcja teatralna. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Instytutu Muzyki i tańca a także Fundacji Art Station Foundation Stary Browar Nowy Taniec.

Autorka tekstów i referentka międzynarodowych publikacji naukowych na temat tańca w Pradze Czeskiej, Bilbao i Lisbonie.

Doświadczenie i praktykę zawodową zdobywała również na międzynarodowych festiwalach i coachingach w całej Europie, a także w Izraelu, Brazylii, Indiach, Rosji, Ukrainie, Turcji, Australii, Indonezji, USA i Japonii. Jako choreograf do tej pory stworzyła 19 choreografii autorskich m.in.,,Wariacje na temat jedzenia”,,,Hybryda”,,,Motyle 2046”,,,Doskonała para”,,,Surogaci”, ‘ENEMY’, Drzewo życia’, które były pokazywane na polskich i zagranicznych festiwalach.

Mocno zaangażowana w animację miasta Warszawy zarówno jego przestrzeni, jak i mieszkańców żywą i bezpośrednią sztukę poprzez m.in.

Festiwal Warszawskiej Sztuki niezależnej Re:wizje 2008-2012, gdzie była kuratorem tańca.

Współorganizator Warszawskiej Platformy Tańca w latach 2014-2016.

Organizator Festiwalu Kontakt Improwizacji Warsaw Flow w latach 2010-2016.

Kurator i organizator pierwszego roku Warszawskiej Platformy Tańca 2014-2016.

Współorganizator Centrum Sztuki Tańca w Warszawie w latach 2016-2019.

Paulina Święcańska jest również prezesem Fundacji Artystycznej PERFORM poprzez którą realizuje projekty artystyczne, społeczne i edukacyjne pracując z artystami różnych kierunków i profesji. W pracy zawodowej wykorzystuje techniki takie jak: contact improvisation, authentic movement, improvisation, bodywork, animal flow, space composition, physical theatre, ecstatic dance.

O Portretach Choreograficznych

Każdy choreograf musi posiadać umiejętność tworzenia, wyobraźnie, talent improwizatorski, muzykalność, wrażliwość. To cechy, których nie da się nauczyć z książki, a tylko dzięki nim choreograf staje się artystą.

Portrety choreograficzne, to nowy cykl Mazowieckiego Instytutu Kultury prezentujący sylwetki współczesnych artystów choreografów przez nich samych. W naszych wieczorach zaproszeni goście będą mieli możliwość zaprezentowania siebie w dowolnie wybranej formie korzystając z własnej wrażliwości i potrzeby dzielenia się.

Program nie ma określonych ram ani wymagań. Twórca sam wybiera co znajdzie się na jego „portrecie choreograficznym” i jaki on będzie. Retrospekcyjny, kokieteryjny, rodzinny, formalny a może zabawny? Nie wiemy czy będzie to technika renesansowa, klasyczna, surrealistyczna czy op-artowa. Czy coś, a jeśli, to co, będzie tłem? Odpowiedź na te pytania dadzą nam kolejne wieczory…