Wernisaż malarstwa Adama Kołakowskiego. Wstęp wolny, wystawa czynna do 8 kwietnia.

Artysta w swoich pracach balansuje na granicy dwóch światów: ziemskiego oraz metafizycznego. Próbuję zegarom odebrać wskazówki tak, aby nie dyktowały tempa i nakazywały ustawiać się gdzieś na osi czasu. Maluje sceny pełne głębokiego uduchowienia, niematerialne. Elementem spajającym jest księżyc, który pojawia się niemalże na wszystkich obrazach. Ma on bardzo istotne znaczenie. Niegdyś dyktował rytm życia ludzkiego i natury. Wyznaczał pory dnia i roku. Uchodził za pośrednika między kosmosem, a życiem ziemskim. Swą opieką okrywał także zakochanych. Przedstawiane postacie charakteryzują się wydłużonymi proporcjami. Często też mają zamknięte oczy, co wskazuje na stan snu, marzeń, miłosnego odurzenia. Kochankowie subtelnie splatają ręce i razem lewitują w metafizycznym uniesieniu. Trwając w ten sposób, dotykają tego, co niematerialne i boskie. Sceny miłosne pełne poetyckiej atmosfery, wyzbyte wulgarnego erotyzmu. Ilustracyjnie przedstawione konie, pełne lekkości i gracji lewitują w przestworzach. Artysta w obrazach przemyca też pewien dowcip, patrzy na świat z przymrużeniem oka. W tym celu wykorzystuje motyw staruszki, przysłowiowej „Baby”, która pełna troski i zadumy stoi na granicy dwóch światów. Rozgrywające się wokół niej sceny napełnione są pewną przekorą, bądź też sarkazmem. Skrzą złote aureole opiekuńczych aniołów, słychać świergot ptaszków, a wszystko to zamknięte w nocnej serii na tle rozgwieżdżonego nieba. Czas się zawiesił.

Adam Kołakowski absolwent Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Zajmuje się malarstwem oraz rzeźbą. Obecnie mieszka i tworzy w Opinogórze. W czasie studiów rozwijał swoje umiejętności w kierunkach: grafika, ilustracja, plakat, malarstwo i rzeźba. Wyróżniony wyjazdem na stypendium naukowe na Uniwersytet w Knoxville do Stanów Zjednoczonych. Swoje prace wielokrotnie prezentował w kraju i za granicą.