ontologiczne poczucie zagrożenia w wykonaniu Ja Ja Ja Ne Ne Ne

Magdalena Tuka Anita Wach Dźwięk, światła, projekcje: audiovisual@liveartweb.com

‘Jak wytłumaczyć czym jest obraz martwemu zającowi’ – performens Josepha Beuysa z 1956 roku trwał trzy godziny podczas których widzowie mogli obserwować przez okno galerii artystę chodzącego od obrazu do obrazu z martwym zającem na rękach. Nigdy nie dowiemy się, co Beuys szeptał martwemu zającowi do ucha. Performens był częścią cyklu prac poświęconych tematowi definicji sztuki i być może najważniejszą z nich.

Łącząc dwie bardzo różne formy prezentacji, będące wynikiem indywidalnych procesów poszukiwań performatywnych Magdalena Tuka i Anita Wach (JJJNNN) badają ideę znikania wobec poczucia istnienia przyjmując osobę niemieckiego artysty Josepha Beuysa jako wyimaginowanego mentora projektu.

Wychodząc od idei „choreografii ukrytego” ‘Prywatna Inwentaryzacja’ – o charakterze rytuału, oparta na zadaniowych, prostych akcjach – czerpie z niejasnych, osobistych wspomnień performerek. Temat ofiary własnej i ciągłej transformacji przewodzi części ‘Jak umierają Zające’ – multimedialnej, postdramatycznej konfrontacji Mitu i jego osobistego przełożenia.

‘Prywatna Inwentaryzacja’ i ‘Jak umierają Zające’ powstały w ramach Stypendium Ministra Kultury. Prezentacja odbędzie się w ramach projektu „Teatr otwarty” sfinansowany ze środków Miasta st. Warszawy.