Katarzyna Dyjewska tworzy kompozycje zderzając płaszczyznę barwną ze strukturą rytmicznych równoległych linii. Relacja pomiędzy detalem a ogółem jest dla niej świadomie narzuconą zasadą formalną budującą obraz. Artystka wymaga od siebie staranności, która niesie za sobą ryzyko – nietrafiona forma, każdy błąd widoczny jest gołym okiem. W dobie tymczasowych przedmiotów, które po zepsuciu, wymienia się na nowe oraz w czasach, kiedy każde zdarzenie, nawet największej wagi, następnego dnia staje się nieistotne, w zderzeniu z natłokiem nowych informacji, uczciwy warsztat malarski nabiera dodatkowej wartości.

Sposób, w jaki artystka nakłada farbę, jest odzwierciedleniem jej fascynacji formą i bogactwem symbolicznych znaczeń nagiej ceglanej ściany, noszącej cechy piękna w – z jednej strony – jednorodności ze względu na powierzchnię płaszczyzny, z drugiej – różnorodności wynikającej z układu ogromnej ilości elementów różniących się między sobą (natężeniem koloru, stopniem zniszczenia, czy wielkością).

Wyludniona przestrzeń pomiędzy ścianami budynków o intrygujących rytmach pustych okien, lub przeciwnie - uzupełniona szczególną obecnością człowieka, stają się dla niej pretekstem do zaszczepienia w obrazie uniwersalnych metafor. Choć obrazy Katarzyny Dyjewskiej, poprzez syntezę i geometryzację, mogą być odbierane na poziomie abstrakcyjnym, nie ucieka od zawieranych w nich treści – wyobcowania, samotności, czy sensu relacji międzyludzkich. Stara się jednak aby przekaz nie był podany wprost, aby dać odbiorcy margines do własnych przemyśleń i interpretacji.

Na wystawie prezentowane będą płótna z lat 2013 – 2015.

https://www.facebook.com/events/204606513210448/