Tytuł wystawy Persona odnosi się do pojęcia określonego przez Junga. Persona to swoista maska, którą musi nakładać jednostka aby dobrze funkcjonować w swojej społecznej roli i przystosować się do życia w stadzie. Jest to „wizerunek” powierzchniowy, wymuszony przez normy, powinności, oczekiwania czy potrzebę akceptacji, przysłaniający autentyczną osobowość. Persona w kontekście portretu malarskiego intryguje aby postawić pytanie czym jest wobec tego autentyczny wizerunek czy w ogóle możliwe jest aby go uchwycić, przebić się do niego. Czy intuicja malarza może do niej dotrzeć? Wystawa prezentuje właśnie tę próbę. Czy jest to próba skazana na sukces, czy też porażkę? Pytanie pozostaje otwarte, aby każdy widz, kontemplując prace, mógł na nie odpowiedzieć. Osobowość człowieka w całej swej złożoności jest procesem w ciągłym ruchu, ten ruch albo jego kadr malarz pragnie oddać i zakłada, że duch sztuki może to osiągnąć. Portret tylko wtedy ma znaczenie, kiedy odsłania jakiś kawałek autentycznego człowieka, prawdę o nim. Prezentowane prace składają się z dwóch części. Pierwszą stanowi cykl „Portrety florenckie”, są to w większości wizerunki en profil, jedynie autoportrety występują en trois quarts i en face. Wizerunki te stanowią odniesienie do konkretnych dzieł florenckich mistrzów, ponadto każdy kryje w sobie element związany z Florencją, często jest element zaczerpnięty z arcydzieł tego miasta. Agnieszka nosi kolczyk Eleonory z Toledo autorstwa Bronzina. Marta wzorowana na portrecie Simonetty Vespucci Boticelliego otrzymała w tle chmurę z fresków Benozza Gozzolego z Capella dei Magi w Palazzo Medici Ricardi. Magda inspirowana inną Simonettą Boticelliego, ma we włosach ozdobę w formie zwieńczenia kopuły Brunellescchiego a Iga głowę Dawida Michała Anioła. Wszystkie portretowane, współczesne kobiety mają oczy podkreślone maskarą a policzki różem, co nadaje im „popowego” wyrazu. Na drugą zaś część składają się „Portrety inne”, pozbawione rygoru ujęcia profilowego o większym wyrazie emocjonalnym. Są to obrazy próbujące wydobyć to, co ukryte w psychice, nieuświadomione, wyparte.

Anna Sołtysiak. Urodziła się 1980 roku w Warszawie. W latach 2000 – 2005 studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Dyplom uzyskała w 2006 roku. W latach 2004-2006 studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W roku 2006 przeniosła się na Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 2009 roku uzyskała dyplom z wyróżnieniem rektorskim. Specjalizację główną zrealizowała w pracowni Malarstwa Sztalugowego prof. Marka Sapetty, specjalizacje dodatkowe w Pracowni Tkaniny Artystycznej prof. Doroty Grynczel oraz w Pracowni Fotografii prof. Grzegorza Kowalskiego. Zajmuje się malarstwem, tkaniną, fotografią, ilustracją i edukacją artystyczną. Mieszka i pracuje w Raszynie oraz Warszawie.

http://annasoltysiak.carbonmade.com/

Wystawa czynna do 08 września 2013.

Patronat:

http://kulturazafree.pl/ https://www.facebook.com/KulturaZaFree