Punktem wyjścia w działaniach Michała Chojeckiego jest pytanie o swoje miejsce i odpowiedzialność wobec niego, o relacje lokalności i globalności.

Pojęcie wielkiego kraju i stepu w aktualnym kontekście może być traktowane dwuznacznie – z jednej strony jest to po prostu siła wyższa, wielka niewiadoma życia, dorosłości i czasu. Z drugiej bardzo konkretna kraina daleko od domu, do której artysta wyruszał wielokrotnie aby odczuć na własnej skórze utrapienia nomadycznej, tułaczej bezdomności.

Wystawa ta jest raportem, który podnosi problemy i zaprasza do dyskusji. Ważnym elementem wystawy jest obecność artysty, bezpośrednie spotkanie, interakcja i współpraca, co wiąże się z manifestem “Dzieło sztuki jako spotkanie”.

Na spotkanie zaproponowane dziś przez Chojeckiego składają się różne wątki jego twórczości: wspomnienie dzieciństwa, domu rodzinnego, podróże na wschód oraz reflaksja nad światem współczesnym. A wszystko to wyrażone w całej palecie dostępnych nam mediów: film, rysunek, fotografia, malarstwo, tekst, słuchowisko.