MIŁOŚĆ I LĘK

MIŁOŚĆ I LĘK Weill Suite, When You End and I Begin, Popołudnie fauna, The Green / Kurt Weill, Paweł Szymański, Claude Debussy, Johann S.

Bach / Krzysztof Pastor, Robert Bondara, Jacek Tyski, Ed Wubbe

Wieczór baletowy w czterech częściach

1. WEILL SUITE Choreografia KRZYSZTOF PASTOR Muzyka KURT WEILL Kostiumy MACIEJ ZIEŃ Projekcje i światła BERT DALHUYSEN Prapremiera: Het Nationale Ballet, 15/06/2001 Premiera polska: Polski Balet Narodowy, 20/11/2009

2. WHEN YOU END AND I BEGIN... Choreografia ROBERT BONDARA Muzyka PAWEŁ SZYMAŃSKI Kostiumy i światła ROBERT BONDARA Prapremiera: Polski Balet Narodowy, 24/06/2009

3. POPOŁUDNIE FAUNA Choreografia JACEK TYSKI Muzyka CLAUDE DEBUSSY Kostiumy i światła JACEK TYSKI Premiera: Polski Balet Narodowy, 21/01/2011

4. THE GREEN Choreografia ED WUBBE Muzyka JOHANN SEBASTIAN BACH Scenografia i światła ED WUBBE Kostiumy PAMELA HOMOET Prapremiera: Scapino Ballet, 15/02/2006 Premiera polska: Polski Balet Narodowy, 25/06/2010

Polski Balet Narodowy Muzyka z nagrań

Czas trwania: ca 2:00

Wznowienie: 16/06/2012

Fot. Ewa Krasucka (1-10: Weill Suite, 11-15: When You End and I Begin..., 16-19: Popołudnie fauna, 20-27: The Green)

.....

Kameralny wieczór baletowy złożony z czterech prac wybranych z repertuaru Polskiego Baletu Narodowego. Rozpoczyna go suita

choreograficzna z autorskiego przedstawienia Kurt Weill Krzysztofa Pastora. Stworzył on tam tętniący energią fresk

baletowy, porywający ekspresją i różnorodnością form tanecznych, pobudzający do refleksji na temat zmiennych losów artysty,

przejawów nietolerancji i wiecznej tęsknoty za miłością. Tutaj oglądamy najcenniejsze fragmenty tego spektaklu. Kolejne

dwie prace to owoce warsztatów choreograficznych Polskiego Baletu Narodowego. W balecie When You End and I Begin... Robert

Bondara dotyka zjawiska ciągłego poszukiwania, ale też nietrwałości bliższych więzi międzyludzkich. Popołudnie fauna w 

choreografii Wacława Niżyńskiego zyskało sto lat temu rozgłos jako obraz budzącego się młodzieńczego erotyzmu. Jacek Tyski

także erotyzuje, jednak senne marzenia jego Fauna błądzą teraz znacznie odważniej po zakamarkach podświadomości i 

pożądania, poszukując ujścia emocjonalnego napięcia. Na koniec oglądamy męski balet The Green, w którym Ed Wubbe

konfrontuje onieśmielającą potęgę fragmentu Pasji Bacha ze znikomością istoty ludzkiej. Pisano o tej pracy w „Dance

Europe”: „Niemal przez cały czas jesteśmy tu świadkami animalistycznego instynktu, który napędza tancerzy zarówno w 

indywidualnych ruchach, jak i interakcjach. Poczucie wspólnoty, wzajemnej zależności między tymi istotami jest chwilami

wręcz wzruszające”.