Premiera spektaklu w choreografii Claude'a Bardouila

Autorski projekt taneczny realizowany przez francuskiego choreografa Claude'a Bardouila we wspołpracy z Magdaleną Popławską. Przekraczając granice pomiędzy teatrem i tańcem, artyści konfrontują się z legendą punk rocka Sidem Viciousem, zmarłym z przedawkowania narkotykow muzykiem, podejrzanym o zamordowanie swojej narzeczonej Nancy Spungen. To kolejny krok Nowego Teatru w badaniu możliwości formułowania wypowiedzi z pogranicza rozdzielanych na ogoł dyscyplin sztuki: teatru i tańca, proba stworzenia nowego aktora, zdolnego do nietradycyjnych i interdyscyplinarnych form ekspresji.

Artyści poznali się podczas przygotowań do spektaklu „Koniec" w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, ktory rozpoczyna się od sceny hipnotycznego tańca Magdaleny Popławskiej.

_Spektakl Claude'a Bardouila mogłby mieć tytuł „Być jak Nancy Spungen". To ona, antybohaterka, dziewczyna, ktora szukała sposobu przekroczenia samej siebie, staje się głownym tematem namysłu. Zdeterminowana zdaniem wypowiedzianym przez Patti Smith: „Co możesz zrobić lepszego w życiu, kiedy pochodzisz z Midwestu, niż iść do łożka z gwiazdą rocka?" _

_Nancy uwikłana w romans z Sidem Viciousem perfekcyjnie wpisuje się w łańcuch działania obowiązujący w tym modelu: prostytucja - narkotyki/przemoc - dostęp do gwiazd. Staje się największą groupie i największą specjalistką w dziedzinie punk rocka, przeżywając swoją życiową przygodę. Ale pozostaje antybohaterką i pewnie nikt by o niej nie pamiętał, gdyby nie jej śmierć. Także modelowa, wpisująca się w obowiązujący wzorzec. _

Spektakl Claude'a Bardouila jest probą ponownego przeżycia tamtych okoliczności, zmierzenia się z duchem czasow i sprawdzenia jego mocy dziś. Po „Factory 2" Krystiana Lupy to kolejna proba wniknięcia w mityczną atmosferę USA lat 70. Ty razem przez życie tyleż intensywne, co krotkie, bo trwające zaledwie 20 lat.

Piotr Gruszczyński

Claude Bardouil Jako aktor pracował u boku Jacques'a Rosnera, z ktorym grał w sztukach Shakespeare'a: „Sen nocy letniej", „Makbet" i „Juliusz Cezar". Z Jean-Pierrem Tailhadem spotkał się na scenie w monologu „Le bleu de tes yeux" oraz w zbiorowej produkcji „Moliere ou l'Amour en morceaux". Zetknął się rownież z takimi osobowościami, jak Rene Gouzenne, Coraline Lamaison i Christine Gaudichon. U choreografki Rity Cioffi zagrał w spektaklach: „Massacre du printemps" (2003), „Shopping" (2004) i „Pas de deux" (2005). Wspołtworzył rownież grupę teatralną Parlez-moi d'amour, w ktorej reżyserował i grał (między innymi „Andromacha" Racine'a, „Elektra" Sofoklesa oraz autorskie spektakle „Les Innocents" i „Les Vaniteux"). Występował rownież w spektaklach Compagnie Samuel Mathieu („Us-Band", 2005; „Duo 1", 2005 i „Duo 2", 2006). Z Krzysztofem Warlikowskim wspołpracuje od 2010 roku (choreografia do spektakli „Koniec" oraz „Opowieści afrykańskie według Szekspira").

Magdalena Popławska (ur. 1980), aktorka teatralna i filmowa. Absolwentka krakowskiej pwst. Studiowała rownież w Institut del Teatre w barcelonie, ktorego jest stypendystką. Związana była z teatrem rozmaitości w Warszawie, gdzie brała udział w projekcie „Teren Warszawa". Jako niezależna aktorka wspołpracowała w wieloma teatrami i grupami tworczymi, głownie warszawskimi. Od 2008 roku jest członkiem zespołu nowego teatru w warszawie. Za rolę w przedstawieniu „Sny" Iwana Wyrypajewa została nagrodzona jako najlepsza młoda aktorka na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych 2005. W 2011 otrzymała nagrodę im. Cybulskiego dla najlepszej aktorki za rolę w filmie „Prosta historia o miłości".* *

Nicolas Grospierre (ur. 1975) jest fotografem architektury, a także artystą posługującym się fotografią jako narzędziem tworczym. Urodził się w Genewie. Dorastał we Francji; w Polsce mieszka od 1999 roku. Zanim zajął się fotografią, studiował nauki polityczne i socjologię w Paryżu i Londynie. Jako fotograf koncentruje się na projektach dokumentalnych, interesuje go rownież problematyka konceptualna. Jego prace dokumentalne często podejmują wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą, teraz gdy towarzyszące jej utopie straciły na sile i znaczeniu. Z drugiej strony w swoich konceptualnych pracach artysta prowadzi z widzem grę za pomocą atrakcyjnych, wręcz zmysłowych obrazow oraz instalacji. Nagrodzony Złotym Lwem na 11 Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku (razem z Kobasem Laksą) za wystawę Polskiego Pawilonu „Hotel Polonia. Budynkow życie po życiu". Laureat Paszportu Polityki.

Reżyseria i choreografia: Claude Bardouil

Wykonanie: Magdalena Popławska i Claude Bardouil

Scenografia: Nicolas Grospierre

Fotografia wykorzystana w identyfikacji graficznej spektaklu: Nicolas Grospierre

Muzyka: Paweł Andryszczyk, Adam Walicki

Reżyseria świateł: Katarzyna Łuszczyk

Inspicjent: Łukasz Joźkow

Asystent reżysera: Adam Kasjaniuk

Asystentka scenografa: Olga Mokrzycka

Zachęta Narodowa Galeria Sztuki

Pl. Małachowskiego 3

Premiera: 20 kwietnia 2012 godz. 20:00

Kolejne spektakle: 21-22 kwietnia 2012,

25-29 kwietnia 2012 godz. 20:00

Patronat: Taniecpolska.pl, Gazeta Wyborcza, WAW, Traffic

Partnerzy: Zachęta, PMA CIE

bilety:

normalny: 40 zł, ulgowy: 25 zł