"(...) Ocalić sztukę, wiarę w jej sens i możliwość istnienia - w sytuacji, gdy prawie wszystko uważane za sztukę sztuką nie jest - to doprawdy wspaniałe zadanie. Jest to możliwe - niezależnie od wielkiego talentu artysty - dzięki mocnemu oparciu się na wartościach, ktore zawsze sztukę konstytuowały: na Pięknie, Prawdzie i Dobru.

W malarstwie Mariana Czapli (ktore bliższem i jest niż rysunek) mamy do czynienia ze wspaniałą orkiestracją mocnych, nasyconych i kładzionych na ogoł dużymi płaszczyznami kolorow. Piękno tego koloru może zadowolić każdego, kto - bogaj od Matisse'a, pragnął i potrzebował takiego przeżycia. I jest jakąś tajemnicą malarza, że kładzie kolor w sposob w zasadzie płaski, a widz odbiera to jako formę pełnowymiarową, dynamiczną i nie mającą nic wspolnego z tzw. dekoracyjnością, jako formę pełną wewnętrznego napięcia. Te, najbardziej ogolnie zarysowane cechy, świadczą o tym, że mamy do czynienia naprawdę z wielkim malarstwem. Sacrum - w czasach, gdy artysta studiował i kształtował się - wygnane zarowno ze sztuki abstrakcyjnej jak i w ogole w okresie PRL-u, zaczęło pojawiać się w tworczości *Mariana Czapli *wcześnie, początkowo w formie znakow aluzyjnych. Świadczy to o głębi i niezależności myślenia artysty.

Bardzo szybko jednak, w latach osiemdziesiątych, wraz z klimatami towarzyszącymi nurtowi sztuki niezależnej, rozkwitło ono w pełni. Myślę, że malarstwo Mariana Czapli stało się wowczas jednym z najdojrzalszych artystycznie i jedną z najgłębiej przeżytych form inspiracji religijnej w sztuce polskiej. (...)"

_ z tekstu "Drogi ocalenia" Wojciecha Skradzkiego w katalogu towarzyszącym wystawie *Marian Czapla - malarstwo. *_

bilety:

wstęp wolny