KOCHAM POLSKĘ

Mariusz Forecki

Z*apis zmian w społeczeństwie polskim lat 1989-2009*.

Wystawa obejmuje 60 prac poznańskiego fotoreportera, jest podsumowaniem jego długiej pracy nad dokumentacją zmieniającej się obyczajowości Polakow na przestrzeni ostatniego dwudziestolecia. Ze względu na pozycję autora w polskiej fotografii, jest też faktycznym zwieńczeniem cyklu emocjonalnych wystaw, prezentowanych w Galerii Wysokich Napięć w l. 2009/2010, tworzących rozległy szkic o życiu zwykłego, szarego obywatela przed i po roku 1989, w Polsce i krajach sąsiednich.

To tylko życie i aż życie, ktore każdy i w każdych czasach ma tylko jedno.

To kilka sugestii odpowiedzi na odwieczne pytanie: „skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd zmierzamy" /Paul Gaugin/, w wykonaniu człowieka, zdolnego do wyrozumiałego uśmiechu - „inteligenckiej przywary" /Andrzej Bart/, ktorą posiada dziś niewielu.

Wystawa jest częścią projektu, obejmującego rownież wydanie albumu pt. „I love Poland" i stronę internetową www.polska1989.pl tego samego autora.

Wspołfinansowanie: Samorząd Wojewodztwa Wielkopolskiego.

---

---

---

*Mariusz Forecki *(ur. 1962 r. w P-niu)

Wielka osobowość reportażu subiektywnego i eseju społecznego. Jego surrealistyczne skojarzenia o humorystycznym wydźwięku wyznaczają nową drogę fotografii humanistycznej.

Dojrzewał jako fotoreporter tygodnika „Wprost" w l. 80., pobyt w Armenii na zdjęciach z trzęsienia ziemi (1987) przesądził o sposobie postrzegania przez niego ludzi - najistotniejszych, prawdziwych bohaterow jego fotografii.

Od 1991 r. był zatrudniony przez „Poznaniaka", w 1997 - epizodycznie przez Gazetę Wyborczą w W-wie, po czym zdecydował się na samodzielność. Uprawia wolny zawod fotografa, od 1998 r. prowadzi własną Agencję Prasową i Fotograficzną TAMTAM. Od 2003 r. pracuje w technice cyfrowej, tradycyjny negatyw wykorzystuje do niektorych projektow. Absolwent Instytutu Fotografii Tworczej Uniwersytetu Śląskiego w Opavie (Czechy).

Pierwszy raz nagrodzony w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej 1993 w kat. „Wydarzenia".

Na stronie internetowej swojej agencji prowadził galerię autorską TAMTAM, od 2006 r. wspołredaguje i wydaje niekomercyjny, internetowy Magazyn Fotografii Dokumentalnej 5klatek (www.5klatek.pl). Włącza się w życie fotograficzne, uczestnicząc jako prowadzący w warsztatach oraz jako członek jury w konkursach.

Zasadniczym rysem jego stylu pracy jest omijanie epicentrum. Porusza się po obrzeżach kulminacyjnych miejsc i wydarzeń, żeby uniknąć przekazow jednoznacznych a pokazać to, co najbardziej ludzkie i uniwersalne. Wykorzystuje nie eksponowane momenty: zdjęcia w Afganistanie (1988) robił tuż po wycofaniu się wojsk radzieckich, w Czeczeni (1995) - tuż przed wkroczeniem Rosjan. (Inne korespondencje zagraniczne: Ukraina - Tatarzy krymscy 2001., Białoruś - wybory prezydenta 2001; nagroda Newsweeka „Newsreportaż 2002", Węgry - pogrzeb Imre Nagy, Litwa - zamieszki w Wilnie).

Oprocz fotoreportaży prasowych zaczął w l. 90. realizować autorskie projekty artystyczne. Wszystkie dotąd zamknięte cykle obrazują rożnorodność przejawow życia społecznego w aspekcie zaskakującego rozwoju obyczajow i wspolnot: Krisznowcy (1985-1994), Blisko nas (2002), Blue Box (2003-2005), Okruchy dnia (1988-2005), Za mostem (2008). Najnowszy: Kocham Polskę podsumowuje efekty obserwacji polskiej rzeczywistości, prowadzonej od ponad dwudziestu lat.

Jego zdjęcia zawsze charakteryzuje doskonały kadr i niewymuszona estetyka. Tworzy fotografię barwną i czarno-białą. Dokumentuje przede wszystkim emocje, obrazem emocji przekazuje obraz życia. Za zdjęcie matki z trojką nieuleczalnie chorych synow na wozkach nad morzem z Okruchow dnia, otrzymał pierwszą nagrodę w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej 2000 w kategorii „Życie codzienne". Za cały cykl został wyrożniony w 2005 r. przez ZPAF, jako autor jedynego długiego eseju o przemianach obyczajowych w społeczeństwie polskim l. 90./pocz. XXI w.

/MP/

„Wydaje się oczywistym, że powinno się przynajmniej trochę lubić swoj kraj. Nawet, jeśli tak często rodzi się pytanie: dlaczego. Po co. Pomimo czego.

Polska na moich fotografiach nie jawi się jako kraina wspaniałości i szczęścia. Nie jest też obszarem beznadziei i marazmu. Polska, jaką opisuję, mimo, że pełna słabości i niedoskonałości, kipi od pasji, ciepła i specyficznego humoru. Lubię jej niedoskonałości i wady. Właśnie dzięki nim jest mi bardzo bliska, lubię ją taką, jaką jest. I chciałbym, żeby inni polubili taką Polskę od pierwszego wejrzenia.

Zdjęcia, ktore znajdziecie Państwo w albumie, wykonuję od połowy lat 80. Są zapisem towarzyszącej mojemu życiu rzeczywistości. Jej ciągłe zmiany, ktore początkowo fotografowałem, pracując w redakcjach czasopism, z czasem stały się moim tematem z wyboru. Zarejestrowane wydarzenia i sytuacje są często bardzo osobiste. Nie ma w nich wielkiej polityki ani zapisu spektakularnych wydarzeń. Wydają się z globalnego punktu widzenia mało istotne. Jednak z punktu widzenia bohaterow tych zdjęć to właśnie one najpełniej opisują ich codzienne życie. Zebrane w jednym miejscu oddają obraz zmian, jakich świadkami byliśmy my, czy może tylko ja, po roku 1989."

Mariusz Forecki