WYSPIAŃSKI WYZWALA

Łaźnia Nowa z Nowej Huty

pragnie przypomnieć, że

Stanisław Wyspiański był twórcą

niepokornym, niepoprawnym, niegrzecznym;

że przez całe swoje krótkie życie walczył

z zaściankowym myśleniem, z chocholą

wyobraźnią, z małostkowym konformizmem.

Aż w końcu skutecznie uznany

za „nieprzystosowanego”, umierał w

podkrakowskiej wiosce,

skąd bliżej mu było do Nowej Huty,

czyli podszytego celtyckim mitem

postnowoczesnego Akropolis,

niż do centrum Miasta lokowanego na prawie magdeburskim,

które, kiedy tylko przestał mu zagrażać niespokojną myślą,

wmurowało go w sarkofag i przysypało kwiatami...

Dla niepodobnych do siebie artystów,

zgromadzonych wokół Teatru Łaźnia Nowa w Nowej Hucie

taki STACH WYSPIAŃSKI stał się

patronem tych, którzy pragną wyzwolenia

z mieszczańskich murów królewskiego grodu.

Podejmujemy wyzwanie

sztuki zaangażowanej,

zamierzywszy projekt artystyczny:

WYSPIAŃSKI WYZWALA

Głównym celem tego projektu nie jest podejmowanie kolejnych interpretacji i analizy znaczeń i sensów dzieł mistrza. Wydaje się nam ważniejsza i bardziej na czasie odpowiedź na pytanie, co my dzisiaj, współcześni, tak naprawdę z Wyspiańskiego mieć możemy. Dlaczego chce się nam sięgać po jego teksty, dlaczego kusi i prowokuje. Gdzie jest ten punkt zapalny, który stanowi o tym, że Stacha Wyspiańskiego – /nickname Wyspa może coś z nami łączyć. Czy to jest właściwe pytanie? Tak – to jest najwłaściwsze pytanie, bo mówi o dziedzictwie pewnej postawy, a my mamy kryzys postaw dzisiaj, a nie estetyk. A zatem uhonorujmy buntownika i nonkonformistę, który zapłacił wysoką cenę za swoją postawę. Dzisiaj w dobie etatowych buntowników, którzy pod sloganami antymieszczańskości kreują najbardziej mieszczańskiego widza, którzy pod hasłem zaangażowania w sprawę, głównie angażują się w wizerunek – Wyspiański jest jak odtrutka – jak gwiazda polarna wskazująca kierunek.

Jego listy, jego oskarżenia kierowane w stronę własnego środowiska były nieustannym podwyższaniem poprzeczki, przypominaniem o odpowiedzialności jaka spoczywa na artyście, Wyspiański tak naprawdę nie uciekał również od samooskarżania siebie. Wyzwolenie było przecież nieustannym WYZWALANIEM –czyli procesem, pozostawianiem siebie starego dla siebie nowego!

Przypomnijmy Wyspiańskiego, który jak Don Kichot walczył o wyzwolenie Krakowa, Polski, całego świata... Wyspiańskiemu nie chodziło o Wyspiańskiego, ale o to, aby sztuka miała siłę zmiany rzeczywistości. Za cel stawiał sobie nie uznanie, ale rzeczywistą TRANSFORMACJĘ.

Stąd program festiwalowy stanowią wydarzenia podkreślające wagę tego właśnie przesłania. Nawet nasze billboardy, plakaty i wlepki nie są akcją promocyjną, ale raczej artystycznym komunikatem samego Wyspiańskiego /oprawa plastyczna, projekty Jerzy Tchórzewski/. Podobnie jest w przypadku rozmów z młodymi ludźmi z Nowej Huty, o tym co wokół siebie chcą zmienić, a nawet noc andrzejkowa w klimacie starołaźnianych niekontrolowanych spotkań artystycznych.

1. listopada

prapremiera „Odpoczywanie” – reż. i tekst Paweł Passini, godz. 19.00 występują: narodowe sierotki, wielki Polak w stanie postępującej mineralizacji oraz mistrz ceremonii pogrzebowych. Projekt bardzo multimedialny i internetowy.

Reżyser konfrontuje obiegowy wizerunek artysty z nową interpretacją materiałów źródłowych, dotyczących ostatniego okresu życia i śmierci Stanisława Wyspiańskiego. Tematem będzie pamięć o Wyspiańskim - tworzona jeszcze za jego życia, będąca przedmiotem wielokrotnych reinterpretacji, deformowana, formatowana, wreszcie tracąca pierwotny kontekst i powracająca w postaci oderwanych fragmentów majaczących w zbiorowej wyobraźni. Z tych elementów zrekonstruowany zostanie obraz Wyspiańskiego w momencie fizycznej śmierci, i zarazem narodzin w „teatrze pamiątek".

1. listopada

„Odpoczywanie”, godz. 19.00 a potem.... rozmowa „A na co nam ten Stach...” goście: Dorota Sajewska Dariusz Kosiński Paweł Passini Bartosz Szydłowski Jacek Kopciński

„AKROPOLIS” reż. Jerzy Grotowski /ok. 21.00/

1. listopada

godz.16.00 „A to Huta właśnie...” – młodzież i liderzy nowohuckich projektów w rozmowie o aktualności najważniejszego przesłania Stacha, czyli o NIEUSTANNEJ POTRZEBIE WYZWALANIA SIĘ... o zmienianiu świata, samookreśleniu, niezgodzie na bylejakość i nudę. zorganizowane razem z Zespołem Szkół Poligraficzno-Księgarskich im. Z. Klemensiewicza

prowadzenie: Małgorzata Kaleta, Bartosz Szydłowski goście: m.in. Maciek Skoczołek, Maciek Miezian, Irek Raś, Maciek Twaróg, Leszek Sybilla

uczestników dyskusji zapraszamy ok. godz. 18.00 na spektakl „Requiem” – wg Wyspiańskiego w reż. Jacka Papisa

/mocny, muzyczny spektakl na podstawie tekstów Wyspiańskiego o wyzwalaniu się z niemocy i demonów wyobraźni./

godz. 20.00 Nietuzinkowy wieczór Andrzejkowy z muzyką i innymi atrakcjami – /z ducha starołaźnianych imprez! - jeśli ktoś pamięta/. Właściwie to robimy Stanisławki – akcje artystyczne, poczęstunek i inne uciechy, które nieobce były mistrzowi, bo wściekły i sfrustrowany krakowskimi miazmatami, musiał czasem odreagować. W trakcie upojnego wieczoru dwa wywody lekko trzeźwiące. O tym co łączyło Wyspiańskiego z Jarrym - oprócz absyntu – opowie Jan Gondowicz - /wybitny tłumacz i erudyta/, a Maciek Miezian - /też erudyta i historyk sztuki, pasjonat naszej dzielnicy/ przedstawi niepodważalne dowody na tezę iż Wyspiański z pewnością mieszkałby w Nowej Hucie...

W programie obowiązkowe wróżenie z gołębich piórek oraz SLAMKONKURS na antylegendy krakowskie. Zapraszamy wszystkich do odczytania swoich „cool- wersji” słynnych krakowskich przypowieści. Czekają naprawdę atrakcyjne narody!

1. grudnia

godz. 19.00 „Requiem” – wg. Wyspiańskiego, reż. Jacek Papis

1. grudnia

godz. 20.00 WYSPIAŃSKI UNDERGROUND – zbuntowany, niepokorny i niepowtarzalny koncert do tekstów Stacha w prawykonaniach SOYKA, MALEŃCZUK, WU HAE, AGRESSIVA 69, OSZIBARAK, NOT, PUSTKI Zaczyna się nieuroczystym odsłonięciem niechcianej kurtyny! scen. reż. Bartosz Szydłowski koncert nagrywany przez TVP Kultura