DŻUMA

WG ALBERTA CAMUS

Swobodna adaptacja powieści Alberta Camus na podstawie przekładu Joanny Guze.

Za pojęcia kluczowe w filozofii Camus uznaje się powszechnie kategorie absurdu i buntu. Człowiek wydaje się istotą absurdalną po pierwsze dlatego, że jego nieusuwalny głód absolutu nie daje się pogodzić ani z nieuchronną perspektywą śmierci, ani z przypadkowością nieuchronnego losu. W spadku przypadł nam świat wraz z całym swoim chaosem, okrucieństwem i brakiem ładu moralnego. Nie mamy na to żadnego wpływu, ale skoro znaleźliśmy się tutaj, powinniśmy być za ten świat odpowiedzialni.

W ten sposób myślą i działają bohaterowie Dżumy i nawet jeśli nie zgadzają się ze sobą, bo pochodzą z różnych ideologicznie światów, to w obliczu zagrożenia, ścierając się niejednokrotnie, znajdują jednak wspólny język, by skupić się na walce ze złem, którego dżuma jest literacką alegorią.

Nasz spektakl nie jest wierną adaptacją literackiego pierwowzoru, ale jego teatralnym odzwierciedleniem - próbą wyrażenia tych wszystkich intuicji i wizji autora Upadku, które mimo całego pesymizmu i rozpaczy sprawiają, że rodzi się w nas nadzieja na nowe życie, które przychodzi przecież po każdej, największej nawet klęsce.

Mroczną i obsesyjną atmosferę orańskich wydarzeń podkreśla niezwykle sugestywna muzyka Marka Tercza, zaś klamrą literacką i mottem dramatu jest tekst songu Henryka Jachimowskiego: Nikt nie wie jak postępuje zło. Co zamierza, jak je zatrzymać.