Bohaterowie „Siły przyzwyczajenia” to ludzie cyrku, artyści sztuki, która jak żadna inna wymaga precyzji i nie wybacza pomyłek, bo ceną za nie bywa utrata życia. Doskonałość i perfekcja, codzienne żmudne ćwiczenia i ani chwili odpoczynku.
W antraktach i po godzinach bohaterowie ponawiają próby doskonałego wykonania kwintetu „Pstrąg” Franza Schuberta, co staje się obsesją maestro Caribaldiego.
Spektakl stanowi studium toksycznych relacji, gdzie każdy członek zespołu jest niezbędnym elementem podtrzymującym cyrkową piramidę. Bohaterowie nie mają siły wyzwolić się z patologicznej relacji. Co stanowi „siłę”, która ich spaja? Czy sztuka to wartość najwyższa, dla której warto ponieść każdą ofiarę, czy bycie artystą to przekleństwo, czy błogosławieństwo? I kiedy można orzec, że dzieło osiągnęło doskonałość?

Thomas Bernhard uznawany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli literatury niemieckojęzycznej, może z wyjątkiem rodzimej Austrii, która ma go za ptaka kalającego swoje gniazdo. Proces o zniesławienie wytoczony przez jednego z przyjaciół i niekończące się skandale zaowocowały zakazem publikowania własnych dzieł w Austrii do 2059 roku. Jego ostatnią wolą było zaprzestanie wystawiania jego sztuk na terenie Austrii

obsada: Caribaldi: Krzysztof Globisz
Żongler: Wojciech Leonowicz
Pogromca: Michał Majnicz
Błazen: Krzysztof Pluskota
Wnuczka: Alicja Kowalczyk/Angelika Śmiałek

przekład: Monika Muskała

reżyseria: Remigiusz Brzyk

scenografia: Justyna Łagowska

zdjęcia: Tomasz Szkodziński