Staromiejskie Centrum Kultury Młodzieży zaprasza na cykl Portrety. Kobiety w polskiej choreografii – przegląd polskiej myśli choreograficznej ze szczególnym uwzględnieniem roli kobiet wizjonerek. Organizatorzy planują przyjrzeć się wizerunkom postaci kobiet w polskiej choreografii, a także praktyce scenicznej wybranych jego reprezentantek (Barbara Bujakowska, Izabela Chlewińska, Joanna Czajkowska, Karolina Garbacik, Iwona Olszowska, Marta Pietruszka). 30 marca o godzinie 19.00 Iwona Olszowska pokaże solo Kilka piosenek Anna Królica: „Kilka piosenek o miłości Iwony Olszowskiej to studium o kobiecie zajmującej się lub przyłapanej na zajmowaniu się codziennymi rytuałami – niezwykle sensualny i niepozbawiony poczucia humoru obraz.” Inspirację do spektaklu Śmierć Ofelii stanowiła Mimika... Wojciecha Bogusławskiego – XIX-wieczny podręcznik dla adeptów sztuki aktorskiej, będący zbiorem skodyfikowanych gestów i póz teatralnych, opowiadających podstawowym stanom emocjonalnym, takimi jak gniew, smutek i radość. Jest to podręcznik martwych dzisiaj gestów i sztucznych układów ciała, które wówczas stanowiły reformatorski krok w kierunku prawdy psychologicznej. Punktem wyjścia przedstawienia stał się monolog szalonej Ofelii zaczerpnięty z egzemplarza Bogusławskiego, „przetłumaczony” na język gestów Mimiki... zgodnie z instrukcjami oddzielnego rozdziału, poświęconego scenicznemu ukazaniu szaleństwa. Odgrywane jest więc podwójne szaleństwo – Ofelii Szekspira oraz szaleństwo postaci teatru Bogusławskiego. Tematem przedstawienia jest portret psychologiczny postaci ulegającej rozpadowi osobowości na społeczną, dworską oraz uczuć i instynktów. Śmierć poprzez formę odrzucenie i zniszczenie wszystkiego, co poza konwencją, w tym przypadku społeczną, dworską. Wychodzi, obłąkana Ofelia w lustrze widzi samą siebie – jej portret ulega coraz większym zniekształceniom aby na końcu, jako samodzielnie istniejąca postać wtargnąć do przestrzeni przed lustrem. Tutaj, w stelażu – schemacie stroju dworskiego, w pokoju zaznaczonym również jako schemat, następuje ostateczny rozpad jej tożsamości – jak półautomat powtarza mart Teatr Gestu i Ruchu: Śmierć Ofelii Premiera: 1998 Tańczy: Marta Pietruszka choreografia: Olga A. Marcinkiewicz, Marta Pietruszka Muzyka: A.Vivaldi, Purcell, Adams Czas trwania: 23 minuty Po spektaklach odbędzie się spotkanie z artystami wokół Eksperymentalnego Studia Tańca i początkach Sceny Tańca Współczesnego. Choreografowie otwierają swoje prywatne archiwa (Marta Pietruszka, Iwona Olszowska i przyjaciele). Cykl Portrety. Kobiety w polskiej choreografii jest dofinansowany w ramach programu „Scena dla tańca” Instytutu Muzyki i Tańca miłości,