O tym spotkaniu można dużo pisać, o jej autorce, jak i o tematyce która będzie poruszana. „You are most welcome to the country of a thousand hills and a million smiles! Ta informacja wita każdego, kto otrzymuje wizę do Rwandy. A ja się w pełni zgadzam, że Rwanda to kraj tysiąca wzgórz i miliona uśmiechów! Rwanda jest nazywana Szwajcarią Afryki, reprezentująca na obszarze wielkości województwa lubelskiego najpiękniejsze krajobrazy Afryki – od dziewiczego lasu równikowego, przez wulkany i lasy bananowców, aż po stepy w parku narodowym Akagera w Prowincji Wschodniej.

Rwanda dla wielu osób kojarzy się tylko z ludobójstwem i wojną we wschodniej Demokratycznej Republice Konga. Jest ona w centrum zainteresowania reporterów patrzących jednostronnie na sprawę ludobójstwa (wciąż nośny temat) oraz reżyserów filmów o ludobójstwie („Shooting dogs”, ”Shake hands with the devil” czy ”Hotel Ruanda”). Pomija się piękno kultury kraju i te miliony uśmiechów, o których była mowa wcześniej. Nie mówi się o wspaniałej kulturze i dumie Rwandyjczyków, którzy stawiają czoła skutkom zawirowań politycznych ostatnich dziesięcioleci. A także o tym, że nie mając mocy sprawczej muszą stale cierpieć na geopolitycznej walce w regionie.

Prawdziwe oblicze Rwandy chciałabym pokazać na najbliższym „Slajdowisku przy kawie”. Będę Waszym przewodnikiem po przepięknych krajobrazach Rwandy i po wspaniałych uśmiechach Rwandyjczyków, powiem, z czego są dumni Rwandyjczycy i z jakimi wyzwaniami związane jest ich codzienne życie. Opowiem o tym, jak funkcjonuje społeczeństwo niemal 20 lat po ludobójstwie z punktu widzenia poszczególnych mniejszości etnicznych, jak ludobójstwo odbiło swoje piętno na obecnych wyzwaniach rozwojowych, jak rozumiana jest sprawiedliwość w Rwandzie, jak obecnie obchodzi się rocznicę ludobójstwa z 1994 roku oraz jakie rozwiązania znaleźli oni na bolączki kolonializmu i wielkich tragedii, które ich spotkały.

Chcę też opowiedzieć o swoim życiu w małej wiosce w Prowincji Wschodniej i w jaki sposób można zdziałać cuda, patrząc na świat oczami Afrykańczyków, a nie naszymi – białymi i europejskimi, oraz ile trzeba się nauczyć, aby móc się uczyć od Afrykańczyków, a nie stale mówić, że nic nie umieją. A umieją znacznie więcej niż my, ich wizja świata nie jest gorsza, ale znacznie bardziej prosta i jasna. Opowiem o swojej pracy i wyzwaniach pomocy rozwojowej w Rwandzie, nierzadko o frustracji z zaplątanej machinie wielkiego biznesu pomocowego kierującego miliony aid-dolarów do krajów Afryki. O tych i innych ważnych i nierzadko nierozumianych kwestiach opowiem z nutką ironii, stale wspierając się anegdotami z życia w tym wspaniałym kraju, ale też z nutką optymizmu i dumy, że „można”! W drugiej części spotkania chciałabym poruszyć problem mniejszości Pigmejów Batwa w Rwandzie i polityki wysiedleń z parków narodowych, a także o dzieciach wojny i dzieciach żołnierzach w Ugandzie.” Zapraszam, Nina Mocior

Nina Mocior jest pasjonatką podróży, z których może czerpać całą sobą. Pracowała jako koordynatora projektów rozwojowych w Rwandzie, podróżowała po Wschodnim Kongu i północnej Ugandzie, a przede wszystkim bada wyzwania rozwojowe i kontrowersje związane z wysiedleniami i przesiedleniami związanymi z ochroną przyrody – tuż po naszym spotkaniu wyjeżdża na międzynarodową konferencję na Uniwersytet w Oxfordzie, aby mówić o Pigmejach Batwa w Rwandzie i polityce wysiedleń. Związana z wieloma polskimi organizacjami pozarządowymi pracującymi w Afryce. Kocha Iran, była tam kilkakrotnie, w 2012 mieszkała tam kilka miesięcy, przejeżdżając go wzdłuż i wszerz. Obecnie pracuje z uchodźcami i nadal koordynuje międzynarodowe projekty rozwojowe związane z uchodźcami w Kenii i Somalii.

Gorąco zapraszamy w podróż z której wracamy bogatsi o Rwandę.

17 marca 2013 (niedziela), Godzina 18:00 Kawiarnia Cudowne Lata, ul. Garncarska 5 w Krakowie