Kolejna odsłona cyklu Opera Rara

„Agrippina" to jedna z najwyżej cenionych oper Handla wystawiona w Wenecji w sezonie karnawałowym 1709-10 jako ukoronowanie pięcioletniego pobytu kompozytora we Włoszech, podczas ktorego swym talentem zwrocił na siebie uwagę m.in. wicekrola Neapolu, a także kardynała Grimaniego, ktory napisał dla niego libretto. „Agrippina" z wielkim powodzeniem. wystawiana była w całej Italii, szczegolnie cenili ją Wenecjanie, uznając za najbardziej melodyjną z włoskich oper.

„Agrippina" jest trzecią operą pełnej długości stworzoną przez Handla, doskonale pokazuje jak jego talent rozwinął się w porownaniu z wczesnymi probami okresu niemieckiego. Fabuła jest bardziej wyszukana, bardziej właściwa sztuce teatralnej niż nawet w jego poźniejszych pracach dla scen londyńskich. W Wenecji odbiorcy potrafili podążać za dialogiem i doceniać drobiazgi; wykonawcy musieli tak samo dobrze grać jak i śpiewać. Melodia utworow „Agrippiny" charakteryzuje się lekkim, tanecznym i kpiarskim charakterem, fabuła - niemalże buffo eksponuje silnie jedyną uczciwą postać Ottona, ktorego szczere uczucia czynią ofiarą wszystkich pozostałych bohaterow, stając się stąd centralnym emocjonalnie punktem dzieła.

Choć wszystkie postaci (poza komicznym sługą) są oparte na historycznych pierwowzorach, opowieść ma więcej z farsy niż formy epickiej. Klaudiusz, cesarz rzymski, unika utonięcia dzięki eleganckiemu Ottone, ktorego w dowod wdzięczności czyni swym spadkobiercą. Jego żona Agrypina, mająca nadzieję na umieszczenie własnego syna Nerona na tronie, wykorzystuje okoliczność, że zarowno Claudio jak i Ottone są zakochani w Poppei, ktorą to namawia do wzbudzania w Claudio zazdrości. Jednakże Agrypina nie zdaje sobie sprawy, że także jej syn darzy uczuciem Poppeę. Ostatecznie Klaudiusz i Neron stwierdzają, iż Poppea nie jest warta zamętu w ich sercach. Popppea wiąże się z Ottone, a sukcesja odbywa się zgodnie z planami manipulantki Agrypiny, ktorą poźniej Klaudiusz honoruje ufundowaniem nowego miasta: Colonia Agrippinensis- czyli dzisiejszej Kolonii.

Wyjątkowy charakter wersji przygotowanej przez Fabio Biondiego wynika z jego doświadczeń przy wieloletniej pracy nad repertuarem Antonio Vivaldiego. Wiele z tych oper Biondi rzywrocił do powszechnego obiegu - prezentował z powodzeniem „Bajazeta" na Festiwalu Misteria Paschalia w 2008 roku, a na otwarciu cyklu Opera Rara w styczniu tego roku - przywroconego po wiekach „Herkulesa nad Termodontem". „Agrippinę" gra w Wenecji w Teatro Malibran. W Polsce będzie można ją usłyszeć tylko jeden raz w mistrzowskiej obsadzie solistow. Warto zwrocić szczegolną uwagę na jedną z najwyżej cenionych mezzosopranistek Szwedkę Ann Hallenberg, ktorą usłyszymy w roli tytułowej oraz, co ciekawe, w roli Nerona - Jose Maria Lo Monaco, śpiewającą zadziwiająco niskim głosem, o barwie niemal męskiej, idealnej do tej kreacji muzycznej.

OBSADA:

Agrippina: Ann Hallenberg - sopran

Claudio: Lorenzo Regazzo - bas

Nerone: Jose Maria Lo Monaco - mezzosopran

Poppea: Veronica Cangemi - sopran

Ottone: Xavier Sabata - contratenor

Pallante: Ugo Guagliardo - bas

Narciso e Giunone: Milena Storti - kontralt

Lesbo: Roberto Abbondanza - bas

Fabio Biondi - koncertmistrz, dyrygent

Europa Galante

Więcej o spektaklu i cyklu Opera Rara na: www.operarara.pl

bilety:

Strefa I: 150 PLN – bilet normalny, 100 PLN – bilet ulgowy Strefa II: 120 PLN – bilet normalny, 80 PLN – bilet ulgowy