Koniec z Eddym

Spektakl Anny Smolar zainspirowany powieścią „Koniec z Eddym” Édouarda Louisa przygląda się doświadczeniu systemowego ucisku i stawia pytanie o lojalność wobec korzeni i klasy społecznej.

Czy miałeś prawo opuścić swoją rodzinę?
Czy miałeś prawo uciec z miejsca, w którym się wychowałeś?
Czy miałeś prawo porzucić siebie?
Czy miałeś prawo wymazać swoje imię i nazwisko?
Czy miałeś prawo napisać, że byliście biedni?
Czy miałeś prawo czuć pożądanie do chłopców?
Czy miałeś prawo zmienić swój status społeczny?

W świecie opisanym przez Édouarda Louisa nie ma miejsca na inność i okazywanie słabości, a każdy objaw delikatności, ambicji czy marzeń o czymś więcej i byciu kimś innym znika pod ciężarem zmordowanych ciał i czerwonych cegieł, które razem tworzą scenerię małego miasteczka. Powrót Édouarda do historii dorastającego w biednej, robotniczej rodzinie Eddy’ego jest gestem emancypacyjnym. Służy wymazaniu tej osoby, która doświadczyła prześladowania i braku akceptacji ze strony otoczenia. Édouard dokonuje wymazania, aby móc napisać swoją opowieść od nowa.

[źródło:teatrstudio.pl]