William Shakespeare

Wszystko w tej feerii jest snem. Śniony koszmar plącze się z odrealnioną jawą. Głównym motorem działań ludzi i duchów nawiedzających w świętojańską noc podateński las jest miłość. Co uczynił z miłością największy z poetów w swej arcykomedii? Mocą fantazji rozkochał w sobie czworo młodych ludzi, do niedawna jeszcze towarzyszy zabaw dziecięcych, by potem - igrając z uczuciami - przemienić ich w zaciekłych rywali. Dawną harmonię zastąpił chaosem, wezwawszy na pomoc psotne leśne licha. Na szczęście szekspirowskie duchy, choć potrafią być przekorne i złośliwe, czułe są na wzdychania śmiertelników. Za sprawą czarów przywrócą równowagę uczuć zarówno ludziom, jak i własnej kapryśnej władczyni, ukaranej za nieposłuszeństwo mężowi ślepą namiętnością do maszkary. Tu niepoślednia rola przypada pierwszemu amantowi spośród amatorskiej trupy teatralnej, niejakiemu Podszewce. Rzeczona trupa przewrotnie pointuje szekspirowską komedię, odgrywając krótko ciągnącą się tragedię... do śmiechu. Spektakl wystawiany na Dużej Scenie.