Łódź Fabryczna

Radosława Wojnara

Miejsce:

Galeria FF, Łódzki Dom Kultury

Wernisaż:

1. września 2006 r., godz. 18:00 -20:00

Wystawa czynna

od wtorku do soboty w godz. 14:00 - 18:00

Wystawa zrealizowana w ramach

PROGRAMU OPERACYJNEGO

PROMOCJA TWÓRCZOŚCI

Radosław Wojnar

Urodzony w 1974 w Warszawie. Ukończył studia licencjackie (1995/98) i magisterskie (2001/03) o specjalności fotografia w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Obecnie fotograf zawodowy. Niezależnie realizuje autorskie cykle fotografii.

Fotografie Radosława Wojnara z cyklu Łódź Fabryczna są portretem miasta. To zapis samotnych wędrówek, które autor odbywał po toczonych przez robaka zniszczenia ulicach Łodzi. Jednak przypisywanie tym pracom jedynie właściwości czysto rejestrujących, czy wręcz obiektywizujących zastaną rzeczywistość, byłoby dużym nieporozumieniem i przeoczeniem. Są to raczej próby pochwycenia wrażenia – impresji wychodzącej poza powierzchownie dokumentalny charakter tych przedstawień, a powstającej na styku działania Czasu, Człowieka i Miejsca.

Łódź, widziana fotograficznymi oczami Radosława Wojnara jest właśnie obszarem przenikania się różnych, nieprzystających do siebie elementów. Z jednej strony intryguje go i przyciąga, z drugiej zaś osacza i przeraża. Odnajduje on żywą historię zapisaną na jej murach, w zaułkach i kamienicach, ciągłość spinającą przeszłość z teraźniejszością. Jest miastem przesiąkniętym aurą tajemniczości, która w nie do końca zrozumiały sposób prześwituje przez prozaiczność i przeciętność jej szarego obrazu: zniszczonych budynków, obdrapanych ścian, powybijanych szyb w oknach fabryk.

Artysta przemierzał łódzkie zakamarki, utrwalając na swoich zdjęciach widoki m.in. ulicy Piotrkowskiej, Sienkiewicza, Wschodniej, czy motywy znane z cmentarza przy ulicy Ogrodowej. Jednak nie są to fotografie dosłownie, całościowo odtwarzające wizerunki miejsc, czy przedmiotów. Wojnar prezentuje często fragment, niewielki detal rzeczywistości, który przez swoją cząstkowość traci kontakt z rozpoznawalną miejską panoramą. Bardziej interesuje go wniknięcie w strukturę materii, relacje zachodzące pomiędzy kształtami, fakturowość, niż werystyczne oddanie łódzkiego krajobrazu, podobne do efektu zdjęcia pocztówkowego. Przez to sfotografowane motywy (tektonika ścian, odpadające tynki, wzory posadzki, ekspresyjne linie grafitti, powyginane rury) coraz bardziej oddalają się od mimetyczności, przechodząc w sfery obrazowania abstrakcyjnego Łódź w interpretacji Wojnara jest miejskim palimpsestem, poprzez który przebijają różne warstwy czasu, przez co na jej obliczu wyrytych jest nieskończenie wiele historii. Czas posiada destruktywną, totalitarną władzę nad łódzką architekturą. Przetaczający się codziennie przez jej fabryczny organizm nieskrępowany żywioł ludzki, potęguje jej powolną agonię.