Sztuka konkretna. Od płaszczyzny do przestrzeni.

Norbert Thomas

Koncepcja wystawy: Norbert Thomas, Janina Ładnowska

Kurator: Janina Ładnowska

Norbert Thomas urodził się w 1947 roku we Frankfurcie nad Menem. Studia artystyczne odbył w latach 1969-1974. Podczas licznych pobytów studyjnych, m.in.w Santa Cruz na Teneryfie (1982-1985), w Nowym Jorku (1995) i w Madrycie (2000) doskonalił i rozwijał swoje koncepcje oraz warsztat artystyczny. Wykładał w Bielefeld (1987-1991) i w Wuppertalu (od 1991). Miał szereg wystaw indywidualnych, między innymi w znamienitych muzeach niemieckich, takich jak Museum Folkwang w Essen i Wilhelm-Hack-Museum w Ludwigshafen (1990) oraz muzeach rosyjskich w Samarze i Saratowie (2000). Ma swoje atelier w Essen.

Artysta należy do czwartej już generacji twórców zafascynowanych tajemnicami i prostotą geometrii. W tym sensie jego sztuka wpisuje się w tradycję postaw racjonalnych, silnie reprezentowanych w kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi. Przedstawiciele tego niespełna sto lat liczącego nurtu artystycznego, począwszy od dzieł Pieta Mondriana i Kazimierza Malewicza, odeszli od przyglądania się i wyciągania wniosków z sensualności świata, dochodząc drogą poznania intelektualnego do sztuki, która jest badaniem struktur i budowaniem modeli. Norbert Thomas, jak wielu innych racjonalistów, bada właśnie struktury obrazu i serii oraz konstruuje modele w przestrzeni, przy czym swoje przestrzenne myślenie zawdzięcza najwyraźniej płaszczyźnie. Maluje np. serie całkowicie geometrycznych obrazów o powtarzalnych motywach (liniowych, pasowych), ale w układach zmiennych, zredukowanych i konstruuje z nich na ścianie strukturę przerwaną, podległą prawom własnej geometrii, wymykającą się geometrii poszczególnych obrazów. Miejsca pomiędzy nimi znaczy pustka - to ona niepokoi oko i prowokuje wyobraźnię widza. Zamierzona przez artystę destrukcja potencjalnych harmonijnych połączeń elementów serii, zakłócenie ciągów czy kodów geometrycznych, potęgują ową pustkę. Artysta wkracza też w przestrzeń, w tym również publiczną. Z kanciastych lub krągłych metalowych elementów (szyn, rurek) tworzy liniowe, ażurowe, mniej lub bardziej skomplikowane, czy ostre formy, nieoczekiwanie przerwane w miejscach styku z powierzchnią ściany lub podłoża, jakby przebijające się na drugą stronę czy też wysuwające się z niej. Pomiędzy ciałem rzeźby i materią otoczenia powstają napięcia i energie - wzajemna łączność. Opisane serie obrazów i kilka przykładów modeli przestrzennych, które prezentujemy na naszej wystawie, pochodzą z lat 1990 – 2005.

W katalogu towarzyszącym wystawie pomieszczone zostały teksty autorów zajmujących się od lat problematyką sztuki konstruktywistycznej, konkretnej, w tym tekst prof. Eugena Gomringera - artysty, poety, teoretyka poezji konkretnej i wizualnej.