Spektakl Fundacji Pomysłodalnia

To jedna z wielu historii (nie)opowiedzianych, która nie zasługuje na zapomnienie. Spektakl przypomina mało utrwalony w pamięci zbiorowej udział i sojusz studentów oraz robotników w stanie wojennym w grudniu 1981 r. w Stoczni Gdańskiej. Poprzez losy bohatera zahacza też o historię Grzegorza Przemyka, ale koncentruje się na tym, o czym film „Żeby nie było śladów” nie wspomina w ogóle – ukazuje Przemyka jako młodego poetę, przez co jego śmierć i tragedia rodzinna (matka, Barbara Sadowska, też była poetką, zmarła trzy lata po śmierci syna, dwa lata po śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki) uzyskuje dodatkowy wymiar.

Gdańsk, Grudzień ’81, stan wojenny. Po odśpiewaniu hymnu narodowego na apelu w Auli Humanistycznej Uniwersytetu Gdańskiego część pracowników i studentów, mimo ostrzeżeń i apelu rektora Roberta Głębockiego, postanawia wesprzeć strajkujących stoczniowców. Spektakl opowiada o tym, co było później, o losach młodych ludzi, którzy ryzykowali życie, jako ostatnie, jak do tej pory, pokolenie wystawione na taką próbę. Wzbogacony świadectwami uczestników wydarzeń niesie ze sobą mocny ładunek emocjonalny i zadaje pytania o potrzebę i cenę poświęcenia w obronie wartości. To bardzo muzyczne, bardzo dźwiękowe, interaktywne spotkanie.

​

REALIZACJA:

SCENARIUSZ I REŻYSERIA: Piotr Wyszomirski

MUZYKA: Krzysztof Wojciechowski

DŹWIĘKI: Jacek Puchalski

GŁOS Z OFFU: Dawid Podgórski

SCENOGRAFIA I KOSTIUMY: Magdalena Olszewska

PROJEKT PLAKATU: Jacek „Jacx” Staniszewski

WYKONAWCY: Monika Łącz, Marcin Kryża

PRODUKCJA: Fundacja Pomysłodalnia

Czas trwania: 70 min.

PŁATNE ZE ŚRODKÓW FINANSOWYCH MIASTA ŁODZI