Czy istnieje w literaturze operowej opera bez chóru?  Z pewnością.
Wszyscy jednak kompozytorzy doskonale zdawali sobie sprawę, że dobra i efektowna partia chóralna niezmiernie wzbogaca dzieło dodając mu blasku i muzycznego kolorytu. Dbali więc w swoich partyturach, by chór był równorzędnym dramaturgicznym bohaterem oper, bądź swoją obecnością komentował sceniczne wydarzenia. Zawsze jednak z pełną świadomością (i muzyczną premedytacją) tak komponowali swoje partie chóralne, by nie tylko dać możliwość popisu zespołowi, ale także, by publiczność popadała w zachwyt, długo pamiętała (i nuciła) to, co zrobiło na niej tak ogromne wrażenie.

Wszyscy wielcy – od Mozarta i Beethovena, przez Verdiego i Boita, po Bizeta, Czajkowskiego, Borodina i Moniuszkę  dali nam w swej spuściźnie całą „listę przebojów” chóralnej muzyki operowej, która nie tylko wcale się nie starzeje, ale z każdym wykonaniem zyskuje nowych zagorzałych fanów z niecierpliwością i artystyczną wrażliwością, oczekujących kolejnych spotkań z wielką chóralną muzyką operową.  Zatem niech i to spotkanie będzie wyjątkowe, jak wyjątkowe są dzieła Wielkich Mistrzów opery!