BALLET BOLD - ENGLISH NATIONAL BALLET

BALLET BOLD – wieczór baletowy w trzech częściach

In the Middle, Somewhat Elevated
William Forsythe zainicjował całkowicie nową szkołę choreografii, polegającą na zdekonstruowaniu klasycznego baletu i wyzwoleniu klasycznych tancerzy, właśnie w dziele In the Middle, Somewhat Elevated. Choreografia wykonywana jest na pustej scenie przez dziewięcioro tancerzy i ma swą kulminację w żywiołowym popisie technicznej i fizycznej maestrii.

muzyka z nagrania
choreografia: William Forsythe
muzyka: Thom Willems / Les Stuck Stage
kostiumy i światła: William Forsythe

Adagio Hammerklavier
Przy pierwszych dźwiękach Sonaty nr 29, op. 106 Ludwiga van Beethovena trzy pary wolno poruszają się po scenie. Ich spuszczony wzrok oddaje charakter tego chłodnego, lirycznego dzieła, stworzonego przez jednego z największych mistrzów współczesnej choreografii – Hansa van Manena.

muzyka na żywo – fortepian
choreografia i kostiumy: Hans van Manen
muzyka: Ludwig van Beethoven
dekoracje: Jean-Paul Vroom
światła: Jan Thomas Hofstra

Śpiąca królewna
Wspaniała muzyka Piotra Czajkowskiego i klasyczna choreografia Kennetha MacMillana przenoszą nas w zaczarowany świat zamków, klątw, lasów i wróżek.

muzyka na żywo
choreografia: Kenneth MacMillan after Marius Petipa
muzyka: Piotr Czajkowski
dekoracje: Peter Farmer
kostiumy: Nicholas Georgiadis
światła: Neil Austin

English National Ballet

W 1950 roku Alicia Markova, Anton Dolin i Julian Braunsweg utworzyli Festival Ballet. Jego idea zrodziła się z programu gali baletowej z udziałem Markovej i Dolina, prezentowanej z wielkim sukcesem przez cały poprzedni rok. Oryginalna nazwa wybrana przez Markovą miała nawiązywać do nadchodzącego Festival of Britain. Od samego początku istotą aktywności zespołu były występy gościnne na terenie całej Anglii, natomiast w 1951 roku zespół rozpoczął regularne występy za granicą.
Początkowo London Festival Ballet był finansowany ze środków prywatnych. W ramach działań naprawczych kierownictwo nad zespołem przejął impresario Donald Albery, który przekonał Brytyjską Radę Sztuki, aby przyznała zespołowi dotację w dowód uznania jego zaangażowania w popularyzację baletu w kraju.
W 1968 roku kierownictwo artystyczne objął Beryl Grey, który wykorzystał fakt, że Sadler’s Wells Opera nabyła London Coliseum, dokąd wprowadził sezonowe występy zespołu z różnorodnym repertuarem. To właśnie na tej scenie Rudolf Nuriejew na jubileusz 25-lecia zespołu przygotował spektakl Śpiąca królewna oraz Romeo i Julia na srebrny jubileusz Królowej. Te uznane produkcje ułatwiły zespołowi zorganizowanie wielu prestiżowych i lukratywnych tournee zagranicznych.
W 1980 roku London Festival Ballet stał się pierwszym brytyjskim klasycznym zespołem baletowym, który stał się placówką edukacyjną. Swoje choreografie tworzyły tu tak znamienite postacie jak Sir Frederick Ashton, Natalia Makarowa czy Sir Kenneth MacMillan.
W 1989 roku podjęto decyzję o zmianie nazwy na English National Ballet. W 1993 roku dyrektorem artystycznym zespołu został Derek Deane, który skupił się na zbudowaniu typowo klasycznego zespołu baletowego. Model ten nadal jednak dopuszczał różnorodność choreograficzną sięgającą od Balanchine’a do Bigonzettiego. W latach dziewięćdziesiątych odświeżono wszystkie klasyczne spektakle zespołu.
W 2012 roku Tamara Rojo zapowiedziała powrót do zespołu, obejmując stanowisko dyrektora artystycznego. Jej celem było ożywienie zespołu przez wprowadzenie do repertuaru nowych innowacyjnych dzieł przy jednoczesnym poszanowaniu baletu klasycznego. Przygotowano nowe produkcje takie jak Korsarz – English National Ballet jest jedynym brytyjskim zespołem posiadającym w swoim repertuarze kompletne dzieło; Lest We Forget – program nowych choreografii najbardziej rozchwytywanych twórców: Akrama Khana, Russella Maliphanta i Liama Scarletta; Modern Masters – wieczór składający się z trzech części stanowiący hołd dla choreograficznych ikon XX wieku.
Zespół nadal pozostaje wierny pierwotnej idei propagowania światowej klasy baletu wśród szerokiej publiczności dzięki programowi krajowych i zagranicznych tournee, udziałowi w festiwalach oraz zaangażowaniu w działania edukacyjne.