9 kwietnia 2016, sobota, wstęp wolny godz. 11.00: warsztat Ramony Nagabczyńskiej godz. 13.00: warsztat Anny Nowickiej

Warsztaty towarzyszą wystawie choreograficznej „Układy odniesienia. Choreografia w muzeum”

Podczas warsztatu Ramona Nagabczyńska wprowadzi uczestników w materiał ruchowy ze swojej pracy „The Way Things Dinge” (2014), zainspirowanej wideo Petera Fischli i Davida Weissa „Der Lauf der Dinge”. Tematem będą role tradycyjnie wyznaczane ludziom i przedmiotom.

Warsztat Anny Nowickiej będzie poświęcony procesowi śnienia oraz wykorzystaniu materiału sennego do generowania ruchu, wypracowania płynnej obecności scenicznej performerów i przygotowania narzędzi choreograficznych. Warsztat będzie skoncentrowany wokół dwóch narzędzi twórczych: zmiany perspektyw patrzenia i „otwierania” snów.

Doświadczenie taneczne nie jest wymagane.

Ramona Nagabczyńska – tancerka i choreografka. Absolwentka Szkoły Baletowej w Warszawie, Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem oraz London Contemporary Dance School w Londynie. Pracowała zarówno z zespołami tanecznymi (Polski Teatr Tańca, Tom Dale Company, Emma Martin, Junk Ensemble, Fleur Darkin, Sjoerd Vreugdenhil, Rebecca Lazier, Maria Stokłosa, David Wampach, Lucy Guerin), jak i z zespołami teatralnymi (Clod Ensemble, 30 Bird, Carrie Cracknell) oraz artystami wizualnymi (Paulina Ołowska, Paweł Althamer, Ula Sickle). Autorka prac „Man’s Best Friend”, „New (Dis)Order”, „Re//akumulacja”, „The Way Things Dinge” oraz „pURe”. Współtworzy warszawskie Centrum w Ruchu.

Anna Nowicka – tancerka i choreografka. Absolwentka Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD) w Austrii, Ernst-Busch/HZT w Berlinie oraz Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jej artystyczne poszukiwania skupiają się na relacji pomiędzy śniącym ciałem a ciałem tańczącym, a zwłaszcza na zagadnieniu choreografii wyobrażonego. W ramach swojej praktyki zgłębia wielorakie perspektywy patrzenia oraz możliwości wykorzystania różnych punktów widzenia jako narzędzi do odkrywania i ujawniania możliwych, ale z pozoru niedostępnych oku, obrazów. Choreografowanie postrzega jako nieustanne badanie związku i napięcia między procesem twórczym a jego rezultatem (rozumianym także jako poszukiwań produktu ubocznego). Studiuje w The School of Images pod kierunkiem dr Catherine Shainberg.

https://www.facebook.com/events/593928044102973/