WERNISAŻ: 11.02.2016 - godz. 18.00

W twórczości Piotra Pasiewicza szczególną uwagę zwraca spójność koncepcji. Zasób wizualny efektów, którymi twórca posługuje się od wielu lat, nie ulega radykalnej zmianie, jednak każdy nowy cykl prac zaskakuje nas nową konfiguracją elementów formalnych.

Piotr Pasiewicz łączy w swych pracach filozoficzne podejście do życia z tradycyjnym warsztatem, łączy fascynację naturą ze spontanicznym wglądem we własną psychikę. Ta niezwykła wrażliwość pozwala artyście kreować prace o wysokim stopniu perfekcji i integralności form. We wczesnej twórczości Pasiewicz odnosi się do doznań związanych z obserwacją rzeczywistości. Inspiracje światem przyrody łączy z analitycznym podejściem do formy. Gamę kolorystyczną ogranicza do bieli i czerni. Dokonuje podziału powierzchni poprzez wprowadzenie linii pionowych i poziomych. Następnie zamazuje wytyczone pola czarnym kolorem. Układ płaszczyzny sprowadza do prostych podziałów kompozycyjnych, dla których punktem wyjścia jest natura. Natura przedstawiona w sposób schematyczny.

Z czasem jego prace zaczynają być bardziej złożone pod względem kompozycyjnym. Dla uzyskania nowych efektów wyrazowych zaczyna eksperymentować z technikami graficznymi i rysunkowymi. Ich łączenie pozwala na osiągnięcie ciekawych efektów. Obok form abstrakcyjnych wprowadzone zostają elementy figuratywne. Powstają układy kształtów nacechowane rodzajem swoistej organiczności. Ich związek ze sztuką przedstawiającą wynika z podobieństwa niektórych elementów do quasi-organizmów. Sugestywność form wzmacniają plamy kolorów, których intensywność silnie oddziałuje w zestawieniu z konkretnością organicznych kształtów. Odkrywane przez artystę nowe formy to swoiste byty odnoszące się do sfery życia.

W kolejnych pracach Pasiewicz ponownie powraca do abstrakcji, jednocześnie odchodząc od skumulowanej ekspresji na rzecz czystego znaku na neutralnym białym tle. Tworzy swego rodzaju idee pisma, którą łączy z plamą barwną i – w minimalnym stopniu – z formami organicznymi. W ten sposób powstają znaki będące strukturami myślowymi. Następne prace artysty są wynikiem eksperymentowania z kształtem i kolorem. Cykl Transgression charakteryzuje się przede wszystkim dominacją linii nad formą. Kreska rysowana jest odręcznie, spontanicznie – wspomaga na wpół realistyczną istotę. Jest dopełnieniem kompozycji. W Regularity artysta poszukuje form prostych, będących w kontrze do realistycznych, ale równocześnie pobudzających wyobraźnię, mających pewne zakotwiczenie w rzeczywistości. Powstają formy ukazane jakby w przekroju – unerwione, o organicznym charakterze, ale nierozpoznawalnej abstrakcyjnej konsystencji, którą tworzą szeregi precyzyjnych białych kresek rysowanych bardzo blisko siebie na czarnym tle. W najnowszym cyklu grafik Mattery deliverance dominują już organiczne kształty. Twórca zaczyna podążać w kierunku realizmu. Obecne antropomorficzne byty zajmują płaszczyzny barw ciepłych. Część z nich kojarzy się z embrionami. Niektóre przywodzą na myśl zdeformowane organy. Przestrzeń, niegdyś nieokreślona, zyskuje konkretną głębię. Formy, trawione wewnętrznym ogniem, zaczynają promieniować. Stają się niezwykle dynamiczne.

Z czasem u artysty rozwija się wzmożona chęć ekspansji poza ramy obrazowe. Stałym elementem działalności Piotra Pasiewicza staje się graffiti. Wypracowany motyw, który maluje na ścianach pustostanów, to kompilacja różnych abstrakcyjnych kształtów nawiązujących do twórczości graficznej. Piotr Pasiewicz realizuje głównie cykle grafik. Obejmują one wspólny obszar doznań, pod których wpływem tworzony jest większy zbiór prac. Grafiki, będące nośnikami poszczególnych wątków tematycznych, wyróżnione są zawsze specyficznym rodzajem wizualności. Mimo konsekwencji charakteryzującej całość dorobku Piotra Pasiewicza, można powiedzieć, że jego prace podlegały stopniowej ewolucji. Starsze cechowały znaczne uproszczenia. Formy były bardziej zwarte i zsyntezowane. Artysta podążał w stronę abstrakcji. W kolejnych latach dostrzegamy scalenie dwóch odmiennych ekspresji; w obrębie jednej istnieją zarówno elementy organiczne, jak i płasko drukowane. Coraz więcej pojawia się koloru. Pasiewicz z biegiem lat podąża w stronę realizmu. Zmiany widoczne w warstwie wizualnej prac są wynikiem artystycznych wyborów. Zasygnalizowana w tytule wystawy „konsekwencja formy” dotyczy regularnego stosowania pewnych kształtów i układów. Widoczne zmiany są wynikiem ich modyfikacji.

Justyna Tomczak

PIOTR PASIEWICZ. Urodzony w 1979 roku w Łodzi. Absolwent Wydziału Grafiki i Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Dyplom z wyróżnieniem (2013) w Pracowni Malarstwa I (Otwarta Księga) u prof. Andrzeja M. Bartczaka. W jego portfolio można znaleźć twórczość z zakresu grafiki warsztatowej, malarstwa, rysunku, performance czy krótkich form wideo. Na swoim koncie ma liczne wystawy indywidualne oraz zbiorowe w Polsce i za granicą. W 2011 roku otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Mieszka i pracuje w Łodzi.