REGINA JELONEK /// IKONY

WERNISAŻ: 15 PAŹDZIERNIKA 2015, GODZ. 17.00

Twórczość Krystyny Jelonek zaskakuje swą oryginalną odmiennością. Kiedy dziś większość artystów odrzuca rygory technicznej dyscypliny, traktując ograniczenia warsztatu, jako ograniczenia swobody wypowiedzi, Krystyna Jelonek te ograniczenia jeszcze wyraźniej zawęziła. Jej warsztat, jej technika to misterne wycinanie i niezwykle subtelne dobieranie skrawków skóry, z których buduje swoje obrazy. Na jedną pracę zużywa ich kilka tysięcy. Skóra, zastępująca farbę, nigdy jej nie udaje, zachowuje własne autonomiczne cechy i własny naturalny kolor.

Analogie z mozaiką narzucają się w sposób oczywisty, nie tylko przez podobieństwo techniczne, ale i pokrewieństwo tematów. Większość jej obrazów to ikony, można powiedzieć miniatury ikon, co pozwala docenić szczególny rodzaj benedyktyńskiej drobiazgowości i solidności. Wśród jej licznych prac, które powstały w ciągu ostatnich kilkunastu lat, można znaleźć również inne tematy. Możemy podziwiać z jak wielką konsekwencją, potrafiła zastosować techniczne doświadczenia „malując” kompozycje kwiatowe, martwe natury i pejzaże.

Ryszard Hunger

REGINA KRYSTYNA JELONEK. Urodziła się w Dąbrowie Górniczej, ale od pięćdziesięciu czterech lat mieszka w Łodzi. Całe zawodowe życie – cztery dekady – poświęciła pracy z małymi dziećmi. Jednym z łódzkich żłobków kierowała osiemnaście lat. Sztuka zajmuje w jej życiu niezwykle ważną pozycję niezmiennie od kilku dziesięcioleci. Od dwudziestu pięciu lat jest aktywnym członkiem Stowarzyszenia Plastyków Amatorów działającym przy Łódzkim Domu Kultury. Jej artystyczna „przygoda” zaczęła się w Chełmku – jednym z niewielkich miast małopolskich, gdzie w 1953 roku po ukończeniu Uniwersyteckiej Szkoły Pielęgniarsko-Położniczej im. Anny Rydlówny przy Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie znalazła się z nakazem pracy i poleceniem zorganizowania żłobka przy Zakładach Przemysłu Obuwniczego „Chełmek”. To właśnie w działającym tam kółku plastycznym z maleńkich kawałków skóry powstały jej pierwsze obrazy-mozaiki. Tą samą techniką z niezwykłą cierpliwością od wielu lat tworzy ikony. Każdą z nich robi około dwóch miesięcy z kilku tysięcy kwadratów wielobarwnej skóry, którą autorka gromadzi od ponad pół wieku. Wykonane przez nią obrazy Matki Boskiej Ostrobramskiej i Matki Boskiej Włodzimierskiej zostały przekazane do Watykanu jako dar dla papieża Jana Pawła II. Otrzymała zań specjalne podziękowania ze Stolicy Apostolskiej. Swoje prace prezentowała kilkakrotnie, m.in. na kongresach Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego.