Hiszpania, początek XV w. Kraj rozdarty jest wojną domową. Dwaj bracia, nieświadomi swojego pokrewieństwa, stają po przeciwnych stronach konfliktu. Co więcej, zarówno wierny monarchii hrabia di Luna jak i rebeliant Manrico, pretendują do ręki tej samej kobiety. Mroczną historię rozdzielonych braci zna tylko obłąkana Cyganka Azucena, na której losie odcisnęła się ona dramatycznym piętnem...

Intryga niczym z antycznej tragedii wnosi do spektaklu potężną dawkę emocji, dzięki której libretto napisane przez Salvatore Cammarano i Leone Emanuele Bardare śledzi się z zapartym tchem. W inscenizacji Laco Adamika postacie są pełnokrwiste, a ich zawiła przeszłość, którą poznajemy głównie z relacji bohaterów, nabiera wyrazistych kształtów. Przede wszystkim jednak, dramatyczny nastrój Trubadura buduje muzyka - niezwykle melodyjna, pełna temperamentu i dająca ogromne pole do popisu śpiewakom. Utwór obfituje w przejmujące arie (Stride la vampa Azuceny, Di quella pira Manrica), duety (przepiękne Madre non dormi z IV aktu), a także przebojowe wręcz partie chóru (Chi del Gitano i giorni abbella?, Miserere). Mistrzowskie kompozycje Verdiego zapewniły Trubadurowi stałe miejsce pośród najczęściej wystawianych oper na świecie.