Ślepy Maks. Historia łódzkiego Ala Capone Remigiusz Piotrowski

Przed wojną trząsł światem podziemnym w Łodzi. Rządził nim żelazną ręką. Nie znosił sprzeciwu. Kto mu stanął okoniem, marnie kończył. Po wojnie UB oferowało mu współpracę, ale nie wiadomo czy się zgodził, czy też odmówił. Brak konkretów i dokumentów sprawia, że wciąż nie znalazł się w słowniku biograficznym Żydów łódzkich. Łódzki Al Capone, Don Corleone z Bałut, żydowski Janosik… Maks Bornsztajn zwany Ślepym Maksem – jeden z największych polskich gangsterów. Przebiegły, sprytny i silny – król mrocznego półświatka Łodzi lat 20. i 30. XX wieku. Zaczynał jako kieszonkowiec, ale jego kariera błyskawicznie się rozwinęła. Dzięki korzystnym sojuszom z hersztami znaczących szajek zdystansował przestępczą konkurencję, a najsilniejszego uczynił swoim teściem. Jego pomysłowość nie miała granic, ten twardy gracz stanął na czele dintojry i otworzył „Biuro próśb i podań”, do którego trafiali ubodzy. I tu zaczyna się historia prawdziwej miłości łodzian do Maksa, który odtąd zabierał bogatym, pomagał biednym, wspierał oszukanych, a wyzyskiwaczy tępił. W jego życiu było wiele zwrotów akcji, legenda i fakty zlały się w jedno. Fenomen tej postaci jest nieodgadniony, został bohaterem ballady, sztuki teatralnej i gier miejskich.