Spektakl „Słoneczne wino”

– wariacje na temat powieści pod tym samym tytułem autorstwa Ray’a Bradbury

w ramach XIII Festiwalu Nauki, Techniki i Sztuki w Łodzi.

Wykonanie: Teatr „Trietij etaż” z Kaliningradu Reżyser i autor scenariusza: Jewgienij Myszkin Obsada: Władisław Chaustow, Wiktoria Balabina, Jewgienija Krylowa, Anna Borodulina, Olga Popowa, Alina Toman

17 kwietnia 2013 r. godz. 18:00 wstęp wolny

Jest to druga wersja spektaklu „Słoneczne wino”, prezentowana od końca 2011 roku. Nad kultowym utworem Bradbury teatr pracuje na przestrzeni czterech ostatnich lat. Sceniczne opracowanie narracji o lecie 1928 roku i o drogach do wiecznego dzieciństwa i miłości zaczęło się od wystawienia etiud i organizacji warsztatów twórczych poza miastem. W 2010 roku na festiwalu teatralnym „NITKA” (Kaliningrad) pod wspólną nazwą „Słoneczne wino: bądźcie jak dzieci” były zaprezentowane etiudy, przygotowane przez międzynarodową grupę aktorów z Estonii, Łotwy, Sankt Petersburga i Kaliningradu. Jesienią 2011 roku teatr „Trietij Etaż” ponownie rozpoczął pracę nad tym utworem. I wreszcie w grudniu 2011 roku pojawiła się druga wersja spektaklu, którą zaprezentujemy w AOIA w Łodzi. Spektakl połączony jest w jedną całość motywem przewodnim, właściwym dla Bradbury (przeciwstawienie metafizyki Lata i Zimy, tworzenia i niszczenia, miłości i strachu), a także przewijającymi się postaciami, oczami których widzimy cztery nowele o młodości, zmienności życia, prawdziwym uczuciu i nieuchwytnej atrakcyjności szczęścia. Metafora słonecznego wina przedstawiona jest jako niezniszczalna esencja życia, gromadząca i przemieniająca ludzkie doświadczenia. Soundtrack do spektaklu stworzony został na bazie ostatnich utworów zespołu „Brawo” (Moskwa, Rosja). Muzyka tej grupy pozwala teatrowi z większą ekspresją zaprezentować utwór Ray’a Bradbury. Recenzja ze spektaklu: http://www.klops.ru/afisha/Teatry/49734/Na-polcasa-tu...

Teatr „Trietij etaż” powstał na Kaliningradzkim Uniwersytecie Państwowym w 1995 roku i istnieje po dzień dzisiejszy. Teatr uczestniczył i zwyciężał w wielu festiwalach. W wielu również nie uczestniczył i nie zwyciężał. Nasz teatr jest niezwykły. Choćby dlatego, że często zastanawiamy się nad tym, jaki on jest. Mamy swój pogląd na świat, na sztukę, na człowieka. Mamy autorskie podejście do gry aktorskiej. Jednakże daleko nam jeszcze do tego, by zrozumieć siebie, mimo, iż chcielibyśmy… Gdyby spróbować określić, czym jesteśmy (co już w zamyśle wydaje się prawie niewykonalne), to nazwałbym nasz teatr Maleńkim. Nie dużym i nie małym. Maleńki. Nie oznacza to, że mieścimy się na siedmiu metrach kwadratowych lub robimy spektakle dla trzech widzów. Szukamy po prostu twórczości na miarę człowieka. Członkowie jury nazywają nas intuicjonalistami. I tak też najprawdopodobniej jest. W Kaliningradzie mówi się, że duchowo jesteśmy bardzo rosyjscy – otwarci i emocjonalni. W Rosji uważa się nas za rosyjskojęzycznych Litwinów lub Polaków, gdyż lubimy metafory i wyraziste formy. Amerykański pisarz Richard Bach napisał w liście do nas, że niesiemy światło jego idei i cieszy się, że może dzielić z nami ten świat. Któż wie, być może każdy z nich ma w jakimś stopniu rację. My natomiast uważamy, że taki właśnie teatr jest dobry. Co prawda, obawiam się, że dopiero dążymy do niego, jednak jest to dążenie w kierunku dobra i ciepła. Szczegółowe informacje o teatrze: www.tretaz.ru