Zawiasy zimy skrzypią - koncert legendarnego poety i barda Leszka Długosza

Leszek Długosz

ur. 18.06.1941 w Zaklikowie, na Lubelszczyźnie, tamże, w miasteczku nad Sanną, pobierał nauki pierwsze i ukończył Liceum Ogolnokształcące.

'Jest zodiakalnym bliźniakiem, mężem, (żona Barbara, w latach 65 - 70 kierownik organizacyjny Piwnicy pod Baranami) ojcem dwoch synow - Michał i Wojtek - zajmujących wybitne pozycje w dziedzinie muzyki techno, hip hop. - Pasjonuje się pływaniem, uprawia je czynnie od lat.

Przez 15 lat był panem i opiekunem bulterierki Brandy. (Publikującej teksty pod własnym szyldem, w uniwersyteckim miesięczniku ''Alma Mater'', w dziale Uniwersalia)

Od roku poświęca się pracy opiekuńczo wychowawczej suki Grandy. Także bulterierki, będącej ''poniekąd klonem'' Brandy.

Pytany o zainteresowania, tzw. hobby, odpowiada ( i podtrzymuje tak do dziś) ''- i s t n i e n i e - możliwości, granice.''

Dla porządku dodam jeszcze, że piosenkarz jest też: Laureatem nagrody artystycznej Miasta Krakowa, stypendystą Rządu francuskiego. W swoim dorobku posiada słuchowiska, szereg programow poetycko - muzycznych radiowych i telewizyjnych.( w Redakcji Edukacyjnej TVP cykl ''Literatura według Długosza'') Autor kilkunastu tomikow poetyckich, między innymi:''Lekcje rytmiki''1973, Wydawnictwo Literackie (debiut),'' Lekkie popołudnie''1989 WL, ''Gościnne pokoje Muzyki'' 1992, ''Z tego co jest''1996 (wybor) Wydawnictwo Dolnośląskie, ''Dusza na ramieniu'' wybor wierszy i piosenek wraz z płytą.

Opublikował kilka autorskich płyt.

" Leszek Długosz '' ( LP Muza 1980)

" Leszek Długosz '' ( LP Muza 1985 )

La poussiere de l`ete ( LP Muza 1986)

" Leszek Długosz '' ( LP Muza 1988 )

The Best Of... ( Cd Polskie Nagrania!993 )

"Leszek Długosz '' ( CD Quazar 1995 )

W Czarnolesie ( CD Quazar!998 )

Także i ty - złota kolekcja ( CD Pomaton 2oo1 )

Dusza na ramieniu ( CD WL 2003)

Na Rynku usiąść w Kazimierzu ( Sing. L-Print 2004)

Występował z recitalami w większości krajow europejskich, także w Stanach Zjednoczonych, w Kanadzie, na Syberii. Jako aktor wystąpił w kilku filmach ( w III części nocy i Na srebrnym globie A. Żuławskiego) Dał się poznać jako felietonista, głownie w Czasie Krakowskim i w Plusie Minusie (dodatku kulturalnym Rzeczypospolitej, zamieszczając tam swoje Kroniki Długosza). Prowadzi warsztaty poetyckie w Studium Artystyczno Literackim przy U J.

"...O muzyce i poezji Leszka Długosza napisano kiedyś, że stanowi akceptację przemijania. Trudno się z tym nie zgodzić. Uważam jednak, że jest to droga na skroty. Zgadzam się w pełni ze słowem akceptacja. Poeta nie należy z pewnością do grupy buntownikow - tak jak oni emocjonalny, ale na inny, subtelny sposob. Emocje są wynikiem małych-wielkich odkryć. Odkrycia powstają na drodze obserwacji. Obserwacje trwają nieprzerwanie - nachodzą poetę bezwiednie. Trwa zaduma i rozmowa. Nie ma w jego muzyce miejsca na zbytnią dramatyczność - jest natomiast płynność. Jego piosenki - szybsze czy wolniejsze, są przede wszystkim lekkie i nie uciekają się do gwałtownych uniesień. Artysta spokojnie zmienia tempo i spokojnie przechodzi z jednej intonacji w drugą. Zgadza się - śpiewa o przemijaniu - spokojnie, miarowo, raz wolniej, raz szybciej - akceptując je w ten sposob. Ale piosenki zawierają przecież bogactwo słow, ich odpowiednią interpretację. Śpiewa nie tylko głos, ale i rozum.

W przypadku Leszka Długosza rozum wie, co nazywa szczęściem. Nie jest ono wielkie, patetyczne i gwałtowne. Jest to drobne i ulotne szczęście, ktore jednak stale się odnawia. O tym właśnie traktuje jego muzyka. Muzyka łatwo rozpoznawalna. Liryczna, pogodna, ze stałą gamą tematyczną. Obliczona na wywoływanie wzruszeń i pogodnego nastroju.

Leszek Długosz posiada swoj odrębny świat. Tematy piosenek praktycznie się nie zmieniają - pozostają poza czasem. Podobnie styl śpiewania - cały czas niezmienny tembr głosu. Jego poetycka zaduma nad kolorami por roku czy pianinem wydaje się więc passe. Sam przyznał w jednym z wywiadow: Wewnętrznie niewiele się zmieniłem. Zawsze miałem pewien dystans do zbiorowości, stałem nieco z boku. I wciąż stoję w progu, obserwuję. Jestem tam, i nie ma mnie. Musze tam być, aby zobaczyć, poczuć i opisać, ale nie mogę się z tym utożsamić. Można powiedzieć, że jego tworczość jest "pozaczasowa". Co natomiast z ponadczasowością? Ponadczasowa jest i będzie poezja śpiewana. Długosz jest jej typowym niemalże reprezentantem. Trochę z ballady, trochę z wiersza, myśli osobiste i tkliwe, ale nie poruszające naszego świata u podstaw. Nie Poezja - a ot... poezja. Nie można jednak sformułować z tego zarzutu. Pieśniarz nie chce nami wstrząsnąć. Składa hołd światu, w ktorym można niezobowiązująco się wzruszyć…"

Marta Marczuk

Październik 2006