Sztuka istniała w życiu Małgorzaty Szok- Ciechackej „Luszki" od zawsze.

Jej ulubioną techniką są szkice, kolaże i asamblaże. Pierwszy kolaż, ktory stworzyła jako piętnastolatka zdobył drugie miejsce w toruńskim konkursie "Ośmiu wspaniałych", zdobyła także wiele innych nagrod.

Jej tworczość rozkwitła w Londynie, pod skrzydłami innego artysty - Roberta Wonga. Wong zachęcał Luszkę do przelewania jej myśli, uczuć na płotno i papier.... Twierdził, że sztuka jest dla niej swoistym rodzajem terapii na skołatane nerwy. Luszka wypracowała swoj indywidualny styl tworzenia zarowno kolaży, asamblaży, ale także udoskonaliła swoj ilustratorski warsztat. Robert Wong był zafascynowany tworczością Luszki, lubił powtarzać, że Luszka urodziła się tego samego dnia i tego samego roku co Amedeo Modigliani (jako Chińczyk, Wong na myśli miał rok według chińskiej astrologii).

Luszka prezentowała swe prace na wielu wystawach indywidualnych m.in. w Londynie, Manchesterze, Urugwaju i Chile. Jej dzieła związane z Deaf Artem dotarły do Ameryki Południowej dzięki jej nie żyjącemu już przyjacielowi Estebanowi Perez. Niestety tragiczna śmierć Estebana sprawiła, że do dziś nie wiadomo co się stało z pracami Luszki, ktorymi dysponował. Ciekawostką jest rownież fakt, że prace Luszki skradziono po jednej z wystaw w Wielkiej Brytanii.

Sama Luszka tak komentuje ten incydent: "Traktuję ten incydent jako komplement dla mej tworczości."

Dzieła tworzące cykl "Moja, nasza, wasza miłość. Pani Głuchota" Luszka stworzyła zainspirowana opowieściami Głuchych Indian o ich walce o Kulturę Głuchych w Argentynie i Urugwaju.

• Carmel Hijaz

bilety:

wstęp wolny