Kształtowanie i zmiana image'u, dbanie o wizerunek to strategie, w większym lub mniejszym stopniu, przyjmowane przez wspołczesnych. Powszechna, ale powierzchowna estetyzacja - czynienie życia ładnym, a tym samym prostszym do przyjęcia, dotyka niemal każdej sfery ludzkiej egzystencji. W wyniku takich zabiegow wypracowywane i doprowadzane do perfekcji piękne wizerunki odłączają się od swych wzorcow i stają się punktem odniesienia same dla siebie. W swym Bartek Jarmoliński podejmuje problematykę alienacji tożsamości artysty w stosunku do jego wizerunku. W odmienionej przestrzeni galerii zostanie zaprezentowana instalacja, ktorej serce stanowią dwa portrety: Fridy Kahlo oraz Pablo Picassa. Artystow nieprzypadkowych, bowiem to między innymi ich nazwiska zostały użyte, jako marki produktow: kosmetykow, alkoholu i samochodu. Jarmoliński przedstawiając portrety tworcow w formie stylizowanej na bizantyjskie ikony pyta o wspołczesny sens i znaczenie wizerunku artysty. Twarze, a czasem same nazwiska tworcow zostały bowiem wchłonięte przez kulturę masową na tyle silnie, że w zbiorowej świadomości funkcjonują przede wszystkim jako marki konkretnych przedmiotow. Balansując między pojęciami świętości, ikony, znaku, znaczenia Jarmoliński zwraca uwagę na komercjalizację i uprzedmiotowienie statusu artysty. Kim jest tworca, ktorego nazwisko w zbiorowej świadomości kojarzone jest z konkretnym produktem a nie stworzonymi przez niego dziełami? Jaka jest społeczność, ktora karmi się wyalienowanymi znakami, nie znając ich źrodła, tożsamości a tym samym znaczenia. Jak jest kultura, ktora pozwala by sens został zastąpiony przez symulakrum?

WERNISAŻ wystawy: 16 kwietnia 2010, godz. 19.00.

bilety:

WSTĘP WOLNY