Wiśniowy sad

Antoni Czechow

'Wiśniowy sad" jest ostatnim dramatem napisanym przez Czechowa. Podupadający majątek rodzinny zagrożony jest sprzedażą. Powrót zrujnowanej Raniewskiej z Paryża staje się powodem do tego, aby mówić o tym głośno. Jedynie Łopachin – syn poddanego chłopa – pragnie uratować to co pozostało. Kieruje się z jednej strony sentymentem i wspomnieniami z dzieciństwa, z drugiej – trzeźwą i zimną kalkulacją lokaty 'swoich pieniędzy". Ale ceną za uratowanie domu jest wycięcie niegdyś wspaniałego sadu (i wybudowanie domków dla letników) zniszczenie miejsca najwspanialszych wspomnień i chluby rodziny. Nikt nie próbuje, nie ma siły ratować tego, co najdroższe sercu. Raniewska – zmęczona życiem, Gajew – nieudacznik, pyją przeszłością, nie potrafią nadążyć za tempem i problemami współczesności.

Gdy Łopachin kupuje na licytacji dom i sad – opuszczają majątek. Ona wraca do nieudanego życia w Paryżu, on jedzie do miasta podjąć jakąkolwiek pracę. Ania, Waria i Pietia – młode pokolenie – wiedzą, że nie tu jest ich miejsce. Wyjeżdżają bez żalu, ponieważ mają w sobie siłę i wiarę, że przyszłość należy do nich. W majątku pozostaje tylko stary służący Firs, dla którego dom i sad były i są całym życiem i światem. 'Wiśniowy sad" to pokoleniowy obraz społeczeństwa. Mistrzostwo Czechowa pozwala nam ten model przyłożyć do współczesności i przyjrzeć się sobie.

reżyseria – Andrzej Bubień

scenografia – Aleksandra Semenowicz