Obywatelskie spotkanie przy obywatelskim muralu (zrealizowanym w ramach budżetu obywatelskiego) – z ludźmi i historią miejsca. 16 września o godz. 11.00 przy ul. Poznańskiej 3.

Jakie murale chcemy, a jakich nie chcemy w mieście? Czy mural może służyć zaciekawieniu przeszłością? Jaka jest technika malowania muralu?

O idei muralu i jego powstawaniu opowiedzą: - Teresa Stuczyńska – inicjatorka odpowiedzialna za procedury - Katarzyna Kluczwajd – inspiratorka i duch sprawczy treści - Sara Tomczyk – artystka, która treści nadała formy - Mateusz Małkiewicz – malarz murali, który projekt przeniósł na ścianę

Katarzyna Kluczwajd: Mural "Duch Podgórza", który powstał jako inicjatywa społeczna, w obrazowy sposób przywołuje Podgórz sprzed lat: halę balonową, poligon artyleryjski i miasteczko wojskowe, cegielnię Twierdzy Toruń (właśnie w tym miejscu). Na jej gruzach stoi Kazimierz Rypyść (1891-1987), który mieszkał tuż obok. On i jego rodzina (z czwórką dzieci) w okresie II wojny światowej pomagali więźniom z nazistowskiego obozu dla osób wywiezionych z terenów podbitych przez Niemców na roboty przymusowe, urządzonego na terenie obecnego osiedla Nowy Podgórz.

Kazimierza Rypyścia, podgórzanina od zawsze, żołnierza Armii gen. Józefa Hallera, definiuje nie kariera i zaszczyty, ale zwykła codzienność, w której potrafił zachować zasady etyczne i honor, otwartość na drugiego człowieka. W swoim czasie osoba na Podgórzu znana i szanowana, pozostała w dobrych wspomnieniach.

Kula balonu z gościnnym napisem jest jak symbol "kuli ziemskiej" Podgórza, lewobrzeżnego świata o własnej tożsamości. Stanowi połączenie pruskich czasów hali balonowej oraz dzisiejszości, bo zawołanie Podgórz wita! to "dziki" mural w centrum dawnego miasta Podgórza. Balonowa lina jawi się wówczas jako łącznik pomiędzy przeszłością i dniem dzisiejszym. Takim łącznikiem są ludzie, jak bohater muralu, i nasze opowiadanie o tym, co było – także za pomocą tej wielkoformatowej kompozycji.

Mural "Duch Podgórza" ma zaciekawiać i inspirować do poznawania przeszłości Podgórza – także w skali nam bliskiej, w odniesieniu do konkretnych miejsc i ludzi. Podgórz wita! Warto się na niego otworzyć.