Matka cierpiąca

przedstawienie Teatru Zielona Latarnia

„Matka cierpiąca” Tomasza Kaczmarka to tragikomedia o rodzinie gnieżdżącej się w małym blokowym mieszkaniu. Pozornie wszystko jest normalnie, życie toczy się jak w tysiącach innych domów. Matka jest opiekuńcza i czuła, dbająca o rodzinę. Troszczy się o bieżące sprawy rodzinne, doradza i ostrzega. A jednak z czasem, pod wpływem matki, domownikom zaczyna mieszać się rzeczywistość z fikcją; a w sztuce realizm zostaje stopniowo zastępowany sytuacjami przerysowanymi i groteskowymi. Rytualność zwyczajnego, rozplanowanego życia zostaje doprowadzona do granic absurdu. Opiekuńcza, cierpiąca dla rodziny matka okazuje się być jej najbardziej toksycznym członkiem. "Matczyna miłość" staje się niebezpieczna, bo, w imię osobliwie pojmowanej troski, nie zawaha się przed niczym. Pozbywa się każdego, kto stanowić może jakiekolwiek zagrożenie dla rodziny. Co jednak się może wydarzyć, jeśli tym zagrożeniem stają się sami najbliżsi?

Kaczmarek - mówi Jarosław Tumidajski - przy użyciu ciekawej poetyki opisuje to, co w naszym kraju jest dzisiaj problemem. Doskonale demaskuje pustą polską religijność, dewocję, wszystkie nasze fobie. (...) Ta sztuka jest metaforą myślowego totalitaryzmu...

Teatr Zielona Latarnia im. Ireny Rzeszowskiej

MATKA CIERPIĄCA

autor: Tomasz Kaczmarek

układ tekstu, reżyseria i scenografia: Krzysztof Stróżański;

światło, opracowanie muzyczne: Maciej Prosek;

inspicjent: Wojciech Pruchniewicz

Obsada: Matka: Danuta Buszewska

Ojciec: Walenty Szczerbina

Eliza: Katarzyna Ślimak

Janka: Anna Traczyńska

Kuzynka Elżbietka: Magda Lechowicz

Tomasz Kaczmarek - doktor nauk humanistycznych Uniwersytetu Łódzkiego i Sorbony; tłumacz z języka francuskiego i włoskiego, autor artykułów z zakresu językoznawstwa i teatrologii. O swojej sztuce „Matka cierpiąca” mówi: Takich mateczek, co nie piją i nie palą, a wykańczają metodycznie członków rodziny, są miliony, bez względu na miejsce, w którym żyją.

Teatr Zielona Latarnia Zespół istnieje od 1948 roku, ale dopiero od 1966 r. przyjął nazwę Zielona Latarnia. Przygotował ponad sto premier, w tym wiele polskich prapremier, jak na przykład: „Szkoła dyktatorów” Ericha Kastnera (1984), „Samobójca” Mikołaja Erdmana (1987) i „Morderca nie do wynajęcia” Eugene Ionesco (1989). Na scenie tego małego Teatru stanęło około tysiąca osób. Byli to ludzie różnych zawodów, różnego wieku, różnych środowisk. Łączyło ich jedno - miłość do teatru. Kształt Teatru Zielona Latarnia wypracowała Irena Rzeszowska, która przez czterdzieści jeden lat (1960-2001) kierowała Teatrem. Dlatego członkowie Teatru dnia 22 października 200 l roku nadali mu imię Ireny Rzeszowskiej.

Krzysztof Stróżański – od 2001 roku kieruje Teatrem Zielona Latarnia. Premiery, które w nim wyreżyserował to m.in.: „Achilles i panny” Swinarskiego, „Kubuś, czyli uległość” Ionesco, „Kopciuch” Głowackiego i „Sześć Postaci szuka autora" Pirandella. Do repertuaru teatru weszły ostatnio: „Matka cierpiąca” Tomasza Karczmarka oraz „Potęga sztuki” Muzy Pawłowej.

bilety:

8 zł