debata inspirowana książką

Zapraszamy do Dolnośląskiej Biblioteki Publicznej (Rynek 58) na debatę zainspirowaną książką Chuda autorstwa Judith Fathallah.

Jest to wstrząsająca powieść o anoreksji, napisana przez nastolatkę i stanowi dramatyczne świadectwo autorki, która zachorowała w wieku 13 lat. Jej zmagania trwały trzy lata, dziewczyna znalazła się na oddziale psychiatrycznym, przeszła piekło, ale udało się jej pokonać chorobę.

Spotkanie poprowadzi Jerzy Kumiega.

Organizatorami debaty są: Wydawnictwo ZNAK, Ośrodek Kultury i Sztuki, Wrocławskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Dolnośląska Biblioteka Publiczna.

Książka

Chuda to niezwykle emocjonalna, a zarazem zdystansowana relacja nastolatki chorej na anoreksję. Towarzyszy jej Małpa – drugie ja bohaterki: obsesyjne, władcze i nienawidzące. Determinacja, bezradność, potrzeba miłości, tęsknota, frustracja, bezsilność, przerażenie, to tykająca emocjonalna bomba, która w końcu wybucha. Jednak ogromna chęć życia, wola walki, pozwala Jessice uwolnić się od Małpy. Mimo iż książka to fikcja literacka, świadomość osobistych doznań autorki, sprawia, że się ją „pochłania”. Książka jest zarówno idealną lekturą dla młodzieży, świetnie opisującą się środowisko jak również powieścią dla rodziców. Ukazuje, bowiem wewnętrzną walkę anorektyczki ze sobą, bezradność najbliższych i radość ze zwycięstwa nad chorobą.

Judy Fathallah autorka, która przeszła przez piekło

Fathallah ma 19 lat i pochodzi z Cardiff. Jest w połowie Walijką, w połowie Irakijką i całe życie spędziła w Walii. Gdy miała 8 lat, zginął tragicznie jej ojciec, który był irakijskim inżynierem. Dla Judith był to ogromny cios i mocno przeżyła stratę. Gdy miała 13 lat, była dosyć pulchna, więc w wakacje postanowiła się definitywnie odchudzić. Kilka miesięcy później zdiagnozowano u niej Anorexię nervosę i została skierowana na dziecięcy oddział psychiatryczny. Obecnie w pełni wyleczona studiuje na pierwszym roku literatury w Cambridge i pracuje nad kolejną powieścią. Jednak na pytanie czy jest już całkiem zdrowa, odpowiada: Nie cierpię na zaburzenia odżywiania, ale zawsze będę osobą z grupy najbardziej narażonej na ryzyko. Po napisaniu Chudej powiedziała: Mam nadzieję, że moja książka zachęci tak zwanych „normalnych” do bliższego przyjrzenia się tym „problematycznym”, ukradkowo spychanym na margines społeczeństwa, uważanym za bezużytecznych, kłopotliwych czy nawet niebezpiecznych. Mam nadzieję, że książka przyczyni się do zwiększenia świadomości dramatycznych przeżyć, które powodują, że ci ludzie zachowują się właśnie w taki sposób, w jaki się zachowują. Być może pozwoli też wydobyć światło tak często skrywane w półmroku choroby psychicznej.

bilety:

wstęp wolny