W ramach Ponaduczelnianego Przeglądu Performansu

Wstęp wolny, obowiązuje rezerwacja bezpłatnych wejściówek ze strony:
www.grotowski-institute.pl

Performans „*” to akt działań twórczych sześciu artystek w procesie.

Próba „to perform” – działania, akcji – która często w konfrontacji z publicznością wywołuje w osobach performujących potrzebę „sprostania”, „osiągnięcia spełnienia”, „popisu”, „pójścia na całego”.

Zderza to artystę/artystkę nie tylko z oczekiwaniami widowni, ale też z własnym wyobrażeniem siebie w akcji, analizą i oceną, co pociąga za sobą szereg kolejnych czynności selektywnych czy eliminacyjnych, decyzji o dekonstrukcji, syntezie czy doskonaleniu.

Dla akcji nie ma znaczenia, czy zachodzące procesy mają charakter intelektualny, czy fizyczny, bo erlebnis performera/performerki bezlitośnie ujawnia je w ciele.

„Performer nie gra innego” powie Jerzy Grotowski, by mobilizować do optymalnego zaangażowania w dzieło.

I tak sięgamy po precyzję, perfekcję lub uznanie, samospełnienie i prowokację, niekiedy tracąc dostęp do elementarnej części aktu tworzenia, jaką jest p r z y j e m n o ś ć.

Performans „*” to próba powrotu do stanu inicjującego spontaniczną potrzebę kreacji, samorealizacji, zabawy. Świadomie rezygnujemy z dążenia do doskonałości jako naczelnej cechy wykonawczej.

Czy wynikające z tego stanu doświadczenie przyjemności może okazać się przestrzenią dla relacji osób występujących na scenie oraz osób obserwujących działanie?

Czy doświadczenie to jest osiągalne w lapidarnym geście, absurdzie sytuacji wynikającym ze zderzenia wewnętrznych narracji osób twórczych z realnością świata zewnętrznego?

Jak obraz i dźwięk wpływa na percepcję zdarzenia scenicznego? Gdzie przebiega granica między nimi a akcją, podmiotem a przedmiotem kreacji?

W performansie „*” – trochę na przekór rankingom i klasyfikacjom – uwalniamy twórczą energię, nawiązując momentami do dadaistycznego absurdu i przekłuwając balon ograniczających oczekiwań. Stwarzamy przestrzeń dla odczucia przyjemności, empatycznego uśmiechu, być może ulgi. Także dla spełnienia. I oddechu.

Reżyseria: Agnieszka Kulińska

Scenografia/video: Dagmara Daleka

Muzyka na żywo: Patrycja Machała

Występują: Natalia Dudziak, Agnieszka Kulińska, Maria Wajzer, Kamila Wiklińska

Wykorzystano fragmenty sztuki „Król umiera, czyli ceremonie” Eugène’a Jonesco w tłumaczeniu Adama Tarna.