Bilety: 30/40 PLN (www.bilety.grotowski-institute.pl)

Spektakl dostępny w obszarze poruszania, na miejscu będzie można skorzystać z pokoju wyciszenia, oferujemy również słuchawki wygłuszające.

Treści wrażliwe i bodźce sensoryczne: nagość, przemoc (psychiczna i fizyczna), światło stroboskopowe, dym, głośna muzyka Od 18 lat

Spektakl „Wink” to debiut Pauliny Pawłowskiej, będący zwieńczeniem jej dotychczasowej praktyki choreograficznej. Tematyka spektaklu dotyczy relacji zachodzących między spojrzeniem, seksualnością i władzą.

Choreografia, rozwijana w dialogu między działaniami ruchowym Pawłowskiej i dwóch performerek – Jessyci R. Hauser i Katarzyny Salinger, kreuje tymczasowe, wielopodmiotowe ciało, które stopniowo przechwytuje spojrzenia ciekawskich obserwatorów/obserwatorek, i zwraca je ku nim samym.

„Wink” – mrugnięcie, puszczenie oka – uwodzi niedopowiedzeniem. Może się za nim kryć zarówno zalotny gest, jak i odrażający sekret.

W spektaklu organem władzy jest oko, a narzędziem – spojrzenie. Osoba, która patrzy, staje się podmiotem, a obserwowany obiekt zamienia się w przedmiot. „Wink” opiera się na tej dynamice i przyspiesza aż do momentu, w którym pojęcia migotliwie zamieniają się miejscami, formują, by następnie rozpaść się w rozbłyskach światła. Patrzenie przestaje być neutralnym aktem. Ciała wzajemnie kształtują się wzrokiem, także ich skóra staje się organem patrzenia. Snują swoją opowieść z osobistych pragnień i marzeń sennych.

Według Lacana ego jest symbolicznie powoływane do życia w chwili, gdy człowiek rozpoznaje swoje odbicie w lustrze – określa to, co nim jest, a zarazem to, czym nie jest. „Ja” – narracyjna fikcja wyrastająca z percepcji ciała – staje się nieuchwytnym podmiotem w osobliwym tańcu.

Spektakl „Wink” tworzą szorstkie dźwięki, stroboskopowe światła i zginające się ciała. Choreografia rozwija się na styku tańca i erotyki, tam, gdzie poza zasięgiem normatywnego spojrzenia ożywają odmienne strategie performowania seksualności, w różnym stopniu aktywowane autofikcją. Ujrzymy wśród świetlnych kolumnad sceny z klubów ze striptizem, ballroomowych kategorii Sex Siren czy przestrzeni BDSM. „Wink” przejmuje od nich impuls, tworząc własny, nieustannie przeobrażający się ruchowy pejzaż.

BDSM w spektaklu staje się nie tyle tematem, co metodologią osadzoną w szerszym kontekście społeczno-politycznym. Praktyki te umożliwiają eksplorację władzy i seksualności w bezpieczniej, konsensualnej przestrzeni. Podobnie „Wink” stwarza warunki dla choreograficznego gestu wywrócenia ustalonego porządku relacji: władza – wzrok – seksualność.

„Wink” zachęca do porzucenia binarnej logiki rozróżniającej świat widzialny (odsłonięty) i niewidzialny (zasłonięty). Ciała, wprawione w ruch przez opresyjną władzę, nieustannie materializują się i dematerializują, wyślizgują spojrzeniu i załamują pod jego ciężarem. Pawłowska bada strategie kreowania podmiotowości i zaprasza do współtworzenia chwili uwodzicielsko nieuchwytnej, drgającej niczym powieka.

Premiera spektaklu jest dofinansowana przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego „Zamówienia Choreograficzne edycja 2025”, finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.