What Is It Like? — wystawa, która demistyfikuje mit „świadomej” AI oraz pokazuje, jak twórczynie i twórcy wykorzystują narzędzia cyfrowe oraz techniki sztucznej inteligencji do budowania znaczeń. Ekspozycję można oglądać w Centrum Sztuki WRO w dniach 2 października – 16 listopada 2025. To kolejny projekt w ramach UK/Poland Season 2025.

Wystawa kuratorowana przez Helen Starr bada naturę subiektywnej rzeczywistości i granice tego, co naprawdę możemy „wiedzieć” o cudzym doświadczeniu. Zanurzając publiczność w pejzażach dźwiękowych, VR, silnikach gier i metawersum, „What Is It Like?” zaprasza do odkrywania wielowarstwowych złożoności percepcji, pamięci i świadomości. Przestrzeń ekspozycji działa jak żywe archiwum, które odbiorcy i odbiorczynie współtworzą ruchem i spojrzeniem, pokazując, że technologie AI potrafią generować światy wciągające, lecz złudne. Kuratorska narracja zaznacza wyraźnie, dlaczego systemy AI — pozbawione ucieleśnionego, zmysłowego doświadczenia i długoterminowej pamięci epizodycznej — nie zbliżą się do ludzkiej świadomości: nie „czują”, choć potrafią uwodzić obrazem i symulacją.

Wspólnym mianownikiem prezentowanych prac jest ucieleśnienie – zamiast „czującej” maszyny oglądamy dzieła, które przekładają pamięć i emocje na obraz, dźwięk i doświadczenia VR. Ogromną rolę na wystawie odgrywa ruchoma scenografia. Duże, ażurowe panele — niczym magazynowe regały — przesuwane przez oglądającą publiczność odsłaniają ukryte ekrany, stając się mechaniczną metaforą tego, jak wydobywamy informacje i wspomnienia.

Na wystawie zobaczymy m.in.: Annę Bunting-Branch z panoramiczną animacją VR META, która remiksuje feministyczne science fiction i rozwija pytanie Nagela „jak to jest być (innym)?”. Choy Ka Fai w Unbearable Darkness koduje ruchy Tatsumiego Hijikaty, ożywiając pamięć butō niczym sen na jawie. Katarzyna Krakowiak w Oh no, please don’t sonifikuje komputerowo generowany poemat Alison Knowles The House of Dust przeobrażając go w kompozycję dźwiękową. Damara Inglês w Fashion Cyph3r używa awatara do przepracowania doświadczenia choroby i żałoby. Lawrence Lek w Nepenthe zabiera odbiorców i odbiorczynie w melancholijną podróż do przeszłości, gdzie pamięć kształtuje to, co widzimy i czujemy. Kira Xonorika w Deep Time Dance splata suwerenność, technonaukę i czas w hipnotycznej choreografii.

Sezon, który łączy
Jesienna odsłona UK/Poland Season 2025 podsumowuje ambicję całego projektu. To nie tylko prezentacja artystów, artystek i instytucji, lecz także laboratorium współpracy – miejsce, gdzie muzyka spotyka naukę, film wychodzi w przestrzeń miejską, a ceramika staje się opowieścią o wspólnym dziedzictwie.

Pełny program wydarzeń odbywających się w Polsce można śledzić na stronie:
https://www.britishcouncil.pl/projekty/uk-poland-season-2025