koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
Wieczory w Aesenale 2025 IICO JEST GRANE - czerwiec 2025 - nr 372 - już do pobrania
zmodyfikowano  2 miesiące temu  »  

Obiekty Nieartystyczne

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 12 670 wyświetleń od 1 kwietnia 2025
  • od: 3 kwietnia 2025, czwartek
    do: 4 maja 2025, niedziela

Obiekty Nieartystyczne.
Zenon Harasym

Tworzywem fotografii bywają często obiekty rozmaitego pochodzenia; naturalnego i sztucznego, codzienne i banalne przedmioty, konstrukcje techniczne, opuszczone przestrzenie, porzucone przedmioty, zniszczona materia, spękania, odpady, ulotne zjawiska takie, jak śnieg czy światło, zazwyczaj o nieestetycznym charakterze. Poprzez fotografię obiekty te zatracają swój pierwotny charakter, zostają przeformułowanie w kontekst estetyczny, nabierają wizualnego znaczenia, które wykracza poza ich zwykle funkcje. Usytuowanie fotografii na osi utylitarność - estetyczność wymaga określenia, na ile widok obiektu na fotografii zmienił swój rozmiar, kształt, kolor, strukturę, znaczenie, bowiem według Barthesa fotografia podlega zarówno procesowi denotacyjnemu, jak i konotacyjnemu1. Denotacja rozumiana jest jako mechaniczna reprodukcja za pomocą aparatu, natomiast konotacja wzbogaca strukturę przekazu wizualnego o pierwiastek humanistyczny, przez wybór obiektu fotografowanego, sposób oświetlenia i ujęcia, barwę i strukturę. Konotacja mówi, jak to jest sfotografowane a nie co jest sfotografowane. Wszystkie zdjęcia mają jakieś znaczenie, bez zrozumienia tego co konotują, implikują, widz nie wyjdzie poza oczywistość i będzie je postrzegał jako rzeczywistość, a nie jako wizerunek rzeczywistości pobudzający wyobraźnię i emocje. Ten rodzaj fotografii ma na celu zachęcenie do spojrzenia na otaczające nas obiekty i przedmioty w inny niż tylko utylitarny sposób.

                                                                             Zenon Harasym  

Istniejące w przestrzeni publicznej utylitarne, codzienne przedmioty i banalne obiekty, jak konstrukcje techniczne, opuszczone przestrzenie, zniszczona materia, spękania, odpady, porzucone przedmioty, ulotne zjawiska takie, jak śnieg czy światło, zwykle a priori o nieestetycznym charakterze zostały poprzez fotografię przeformułowanie w kontekst estetyczny. Poprzez fotografię zwykłe przedmioty nabierają wizualnego znaczenia, które wykracza poza ich zwykle funkcje. Fotografia w prawdzie zachowuje przedmiotowość obiektu, lecz poprzez sposób ujęcia dokonuje jego artystycznej metamorfozy. Usytuowanie fotografii na osi utylitarność -estetyczność wymaga określenia, na ile widok obiektu na fotografii zmienił swój rozmiar, kształt, kolor, strukturę, bowiem według Barthesa fotografia podlega bowiem zarówno procesowi denotacyjnemu, jak i konotacyjnemu1. Denotacja rozumiana jest jako mechaniczna reprodukcja za pomocą aparatu, natomiast konotacja wzbogaca strukturę przekazu wizualnego o pierwiastek humanistyczny przez wybór obiektu fotografowanego, sposób oświetlenia i ujęcia, barwę i strukturę. A konotacja mówi, jak to jest sfotografowane a nie co jest sfotografowane. Wszystkie zdjęcia mają jakieś znaczenie, bez zrozumienia tego co konotują, implikują widz nie wyjdzie poza oczywistość i będzie je postrzegał jako rzeczywistość, a nie jako wizerunek rzeczywistości. Ten rodzaj fotografii ma na celu zachęcenie do spojrzenia na otaczające nas obiekty i przedmioty w inny niż tylko utylitarny sposób.

zmodyfikowano  2 miesiące temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ