Najnowsza wystawa Anny Bujak jest swoistym „krajobrazem-miejscem”, wewnątrz którego spotkamy zamrożone w czasie i przestrzeni obiekty nawiązujące do gwałtownych zjawisk i niewidzialnych sił. Błyskawice, wybuchy, powidoki, działanie magnetyzmu – niedostępne w pełni ludzkiemu poznaniu – materializują się w umownych aluminiowych formach oraz na zdjęciach i w pracy wideo. Wyobrażona przestrzeń wystawy staje się kreacją osobistych doświadczeń i lęków autorki. Odczuwamy w niej również echa kryzysów, których doświadcza ludzkość w XXI wieku.

• wernisaż: 21.03, piątek, godz. 19:00
• oprowadzanie autorsko-kuratorskie: 22.03, sobota, godz. 15:00
• cotygodniowe oprowadzania po wystawie: piątki, godz. 17:00
• wstęp wolny
• więcej o wystawie: https://bwa.wroc.pl/wydarzenie/anna-bujak-hiperobiekty/

Artystka, tworząc prace prezentowane na tej wystawie, inspirowała się teorią hiperobiektów, której autorem był amerykański filozof Timothy Morton. W myśl tej koncepcji hiperobiekty to zjawiska, obiekty i oddziaływania wymykające się ludzkiemu poznaniu, takie jak radioaktywność, globalne ocieplenie, złoża ropy. Są one trudno uchwytne ze względu na skalę, niewidoczność, rozproszenie. Jednocześnie wywierają silny wpływ na ludzkość oraz biosferę planety. I choć – jak pisze Morton – „Wyczuwamy je delikatnie kątem oka, mając wzrok skierowany na coś innego” [Timothy Morton, Mroczna ekologia. Ku logice przyszłego współistnienia, tłum. Anna Barcz, Warszawa: Oficyna Związek Otwarty, 2023, s. 84.], to wszyscy jesteśmy w nich zanurzeni, bez możliwości ucieczki.

Artystka, snując tę fascynującą opowieść, prowadzi nas po wystawie własnym głosem i pozwala doświadczać hiperobiektów różnymi zmysłami – wzrokiem, słuchem, dotykiem.

Kuratorka wystawy: Patrycja Sikora

Anna Bujak – rzeźbiarka, artystka wizualna, autorka instalacji. Absolwentka wrocławskiej ASP na Wydziale Rzeźby i Malarstwa (2011), oraz na Wydziale Humanistycznym w Instytucie Historii (2008) na Akademii Świętokrzyskiej (UJK) w Kielcach. Laureatka stypendiów i nagród artystycznych – min. stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2024; 2011); stypendium Prezydenta Wrocławia (2023); stypendium im. J. Grotowskiego dla doktorantów (2014); nominowana do nagrody kulturalnej Gazety Wyborczej WARTO (2015); laureatka Digital Residency II, OP ENHEIM, Wrocław (2021). Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Interesują mnie sprzeczności, poruszam się między porządkiem a destrukcją, zależy mi na tym, żeby tworzony obiekt zyskał siłę przyciągania a równocześnie musi zawierać pierwiastek czegoś odpychającego. W konstruowanych przeze mnie obiektach odbijają się moje prywatne doświadczenia, ale także historyczne traumy i globalne zdarzenia mające wpływ na nas wszystkich.