Niebieska linia [spektakl]

Czasem to widać: inne kolory na skórze – fiolet, zadrapania jakby po zabawie z kotem. Czerwonosina pręga jak zapis po wrzynającym się pasku. A czasem ślady są wewnątrz, tak głęboko, że nawet ofiara nie jest w stanie ich zobaczyć. Uaktywniają się, podszeptują różne zachowania, zabierają głos, sprawiają, że ciało staje się ciężkie, że człowiek inaczej oddycha. Bo przemoc może nas zamknąć w piwnicy, ale może też przejmować po kawałku, jak widmo, które nas zjada łyżeczką. Ona się ukrywa, odgrywa żarty, zabawy, grę erotyczną albo dobry biznes. Sztuka „Niebieska Linia” pomoże Wam ją rozpoznać i zobaczyć – w wielu wcieleniach, odbiciach. Możecie nawet się pośmiać, bo nowoczesny teatr nie boi się groteski, kampu, niuansu, a przede wszystkim życia, w którym ofiara i oprawca chodzą czasem razem na lody i miewają kilka przerażająco dobrych chwil.