Punktem wyjścia dla wystawy fotografii Andrzeja Ficowskiego, zatytułowanej „Inwersja w zapisie”, jest wielka, objazdowa ekspozycja Edwarda Steichena „The Family of Man” (Rodzina Człowiecza). Zorganizowana przez Muzeum Sztuki Współczesnej (MoMa) w Nowym Yorku w 1955 r., prezentowana nie tylko w USA, ale na całym świecie, trafiła także do Polski. Po raz pierwszy fotografia reportażowa znalazła swoje miejsce w galerii sztuki. Nie była to prosta w montażu i rezultacie ekspozycja. To rodzaj zainscenizowania zadanej przestrzeni na wzór magazynu „Life”. Fotografia miała za zadanie otoczyć widza, sprawić, żeby stał się częścią ludzkiej rodziny poprzez zastosowanie zestawień wielkoformatowych zdjęć czy też prezentacji powiększonych jej fragmentów. Wszystko po to, aby koncepcja wystawy stała się najważniejsza.
Idea humanistycznego ukazania ludzi na całym świecie i ich cech wspólnych, choć zróżnicowanych, wpisywała się w aktualną politykę USA – przeciwdziałającą sowieckiej propagandzie za granicą, służącą budowaniu pozytywnego wizerunku i propagowaniu amerykańskich ideałów. Temu wyidealizowanemu obrazowi świata sprzeciwił się przed laty wybitny polski poeta Witold Wirpsza, który – nawiązując do wystawy „The Family of Man” – „w afekcie” napisał „Komentarze do fotografii” w postaci wierszy zestawianych z obrazami pochodzącymi z ekspozycji Steichena. Autor wierszy porównuje konstrukcję świata do ludzkiej/boskiej komedii na kształt, w którym obecna jest nie tylko warstwa nieba i czyśćca, ale także piekła – brakującego w „The Family of Man” elementu całości w konstrukcji świata.
Interesujący jest zbieg okoliczności tegoż porównania zaczerpniętego ze świata teatru z działalnością Andrzeja Ficowskiego. Głównym polem jego działania jest przede wszystkim reżyserowanie spektakli teatralnych wzbogacanych o sztuki wizualne: film i fotografię. Inspirując się tekstami Wirpszy, do swojego projektu fotograficznego wprowadza element fabuły – białego robaka wpuszczanego do ucha przyjaciela po to, aby zasiać ostatecznie konstruktywny niepokój w sposobie widzenia i myślenia o świecie. Podobnie jak poeta zestawia obrazy fotograficzne z warstwą tekstową, wchodzi z nimi w dialog.
Fotografie Andrzeja Ficowskiego wydają się czystą rejestracją, dokumentem rzeczywistości, jednak poszerzonym o spektrum fal światła niewidzialnego dla człowieka (podczerwień) lub też poprzez zmienioną kolorystykę – wówczas napotkane obiekty, widoki natury, sytuacje stają się surrealistycznymi znaleziskami. Jego szeroka działalność, w tym fotograficzna, przypomina koncepcję teatru mundi, postrzegania świata jako sceny, w której ludzie – aktorzy odgrywają swoje role. Ficowski jest wnikliwym obserwatorem, przemierza świat w poszukiwaniu ukrytych sensów, znaczeń, emocji, także tych towarzyszących napięciom społecznym, utajonych względem powszechnego widzenia.
Jego celem jest ukazanie świata współczesnego – zatomizowanego, pozbawionego apodyktycznego przekonania o jednej, tylko słusznej, opcji portretowanej wspólnoty, ucieczka od idealizacji i narzuconych odgórnie norm społecznych. Całość prezentacji w galerii Łącznik UWr. tworzy wielowymiarową opowieść o współczesnej rodzinie człowieczej.
Kuratorka wystawy: Ewa Martyniszyn

Andrzej Ficowski – reżyser spektakli teatralnych oraz słuchowisk, absolwent Akademii Teatralnej w Warszawie. Redaktor naczelny czasopisma literacko-artystycznego „Rita Baum”. Założyciel i pomysłodawca Teatru Niewizualnego, lider „Czytania w ciemności” – pionierskiego w Polsce projektu multimedialnych wydarzeń literacko-teatralnych realizowanych niewizualnymi środkami wyrazu, składających się z elementów słuchowiska i klasycznego modelu dramatycznego. „Inwersja w zapisie” jest czwartą indywidualną wystawą fotograficzną autora.