Od 10 listopada w galerii BWA Wrocław Główny oglądać będzie można wystawę będącą twórczym głosem mniejszościowych artystek mieszkających w Norwegii i w Polsce. Ekspozycja jest podsumowaniem pobytów rezydencyjnych artystek tworzących po drugiej stronie Bałtyku, które w ostatnich miesiącach odwiedziły Wrocław – oraz jednej, która odbyła podróż w przeciwnym kierunku.

Wszystko, co najważniejsze, wydarzyło się poza przestrzenią tej wystawy – mówi Agata Ciastoń, kuratorka wystawy "Czyje głosy są słyszane?". To zdanie dobrze odnosi się do prezentacji w galerii BWA Wrocław Główny efektów pobytów rezydencyjnych sześciu artystek, które odbyły się wiosną i latem tego roku w ramach polsko-norweskiego programu „Czyje głosy są słyszane?”. Artystki na moment zamieszkały w nowym otoczeniu. Stało się ono dla nich miejscem zadawania pytań, tworzenia, rozmów, emocji i wątpliwości. Był to bardzo intensywny czas, wymykający się próbom zamknięcia go w sztywnych architektonicznych i czasowych ramach wystawy. Ciężko uchwycić różnorodność wspólnych przeżyć i zdarzeń w samych powstałych w tym czasie realizacjach. Są one istotnymi, ale jednymi z wielu rezultatów procesów rozpoczętych kilka miesięcy temu. Wystawa jest natomiast tylko wariantem wielogłosowej opowieści.

Do udziału w projekcie zostały zaproszone osoby, mające w swoich biografiach szereg trudnych doświadczeń, których artystyczne ścieżki bywały kręte. Niejednokrotnie nie dostały nigdy wcześniej szansy uczestnictwa w rezydencji, niektóre z nich w natłoku codziennych obowiązków nie znajdowały możliwości, by realizować swoje pomysły. Pobyty rezydencyjne stała się w związku z tym szczególnym wydarzeniem, pozwalającym na poświęcenie się całkowicie praktyce artystycznej, okazją do przekierowania uwagi na proces twórczy. Kine Michelle Bruniera, Lill Yildiz Yalcin, Aliona Pazdniakova, Yachi Shian-Yuan Yang, Ingrid Frivold to mieszkające w Norwegii artystki, które spędziły miesiąc we Wrocławiu, natomiast Viktoriia Tofan odbyła podróż w odwrotną stronę i z Wrocławia pojechała na cztery tygodnie do małej norweskiej miejscowości Hvitsten. Prace ich wszystkich znajdą się na wystawie, będą to zarówno fotografie, obiekty, malarstwo, jak i wideo oraz kompozycja dźwiękowa.

Prezentacja to głosy artystek o niejednakowych doświadczeniach i umiejętnościach. Wychodząc od spotkania w okolicznościach artystycznej rezydencji, kładzie akcent na poznawczą różnorodność, na zrozumienie, w jaki sposób inne osoby myślą, przetwarzają informacje, postrzegają świat i podejmują decyzje. Prace połączyła ostrość i świeżość spojrzenia, niektóre są wręcz rodzajem manifestu w odpowiedzi na ingerencję kościoła bądź państwa w życie prywatne czy kryzys energetyczny. Artystki, występując z pozycji reprezentantek grupy mniejszościowej, nawołują do inkluzywności, odwagi, by jak chce Donna Harway zdestabilizować światy myślenia za pomocą innych światów myślenia.

• Artystki: Kine Michelle Bruniera (ona/jej), Lill Yildiz Yalcin (ona/jej), Aliona Pazdniakova (ona/jej), Yachi Shian-Yuan Yang (ona/jej), Ingrid Frivold (ona/jej), Viktoriia Tofan (ona/jej)
• Kuratorka: Agata Ciastoń
• Koordynatorka projektu: Paulina Maloy
• Współpraca: Romana Pomianowska, Paulina Brelińska-Garsztka, Laura Lempert
• Organizator: Wrocławski Instytut Kultury
• Współorganizator: BWA Wrocław Galerie Sztuki Współczesnej
• Partnerzy: Hvitsten Salong, Safemuse
• Architektura wystawy: Hubert Kielan
• Promocja: Anna Pazdej, Agata Kalinowska
• Identyfikacja wizualna: Kamil Lach, Odra Studio
• Zdjęcia, wideo: Jerzy Wypych, Marta Sobala, Wojciech Chrubasik
• Tłumaczenia: Marta Dziedziniewicz

„Czyje głosy są słyszane? Program wymiany dla zagranicznych artystów z Polski i Norwegii” to projekt współfinansowany przez Islandię, Liechtenstein i Norwegię z Mechanizmu Finansowego EOG 2014-2021 w ramach programu „Kultura”.