Garrick Ohlsson jest jednym z najwybitniejszych interpretatorów muzyki Fryderyka Chopina. Światowej sławy pianista i zwycięzca Konkursu Chopinowskiego dysponuje doskonałą techniką i niesłychaną wrażliwością poetycką. Podczas styczniowego recitalu zaprezentuje obszerny wybór dzieł najsłynniejszego polskiego kompozytora, należących do różnych gatunków i wywołujących cały wachlarz emocji.

Fryderyk Chopin zafascynowany możliwościami ludzkiego głosu dążył jak najwierniejszego odwzorowania ich na swoim instrumencie. Udało mu się to osiągnąć w nokturnach – lirycznych miniaturach fortepianowych, zwanych „pieśniami nocy”. Podczas recitalu zabrzmią te powstałe na początku lat trzydziestych dziewiętnastego stulecia – Nokturn F-dur op. 15 nr 1 oraz Nokturn H-dur op. 9 nr 3. Podobny nastrój utrzyma się w pochodzącej z dojrzałego okresu twórczości Chopina Barkaroli Fis-dur. „Korona twórczości Chopina” czy „arcydzieło zbudowane z siły i pasji” to tylko nieliczne określenia ukończonej w 1841 roku Fantazji f-moll op. 49. Rozbudowane dzieło cechuje pewnego rodzaju wolność romantycznej ekspresji. Całości dopełni wirtuozowskie Scherzo cis-moll. Scherzo, to w tym wypadku synonim muzycznego żartu, choć u Chopina nabiera on zupełnie innego znaczenia. Twórca uczynił z niego bowiem utwór o ogromnej sile dramatycznej.

Nad Impromptu Fis-dur op. 36 Chopin pracował w Nohant po powrocie z Majorki, będąc już ciężko chorym. Dzieło o tajemniczej budowie poprzedzi wieńczącą koncert sonatę. Chociaż kompozytor był niekwestionowanym mistrzem miniatur fortepianowych, to od czasu do czasu sięgał również po większe formy. Należy do nich między innymi Sonata b-moll – jedno z arcydzieł muzyki romantycznej. Centralną częścią tej kompozycji jest przejmujący marsz żałobny, a jej finał stanowi jeden z najbardziej zagadkowych fragmentów w całej literaturze fortepianowej.