„Muzyka jest we mnie”, mówi Oumou. „Bez niej jestem nikim i nikt nie jest w stanie mi jej zabrać! Włożyłam całe swoje życie w ten album – życie, w którym zaznałam głodu, upokorzenia w biedzie i strachu, i z którego dzisiaj czerpię powody do chwały”.

Od wydania debiutanckiej płyty Moussoulou w 1989 roku ta malijska piosenkarka ani na chwilę nie zwolniła tempa. Wśród licznych i różnorodnych projektów Oumou Sangaré warto wymienić albumy, które zdefiniowały współczesną muzykę Afryki, wydane przez wytwórnię World Circuit: Ko Sira (1993), Worotan (1996) oraz Seya (2009). Ostatni z nich został nominowany do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy album – muzyka świata. Na liście dokonań Sangaré są również międzynarodowe trasy koncertowe oraz występy w najbardziej prestiżowych salach koncertowych, takich jak Opera w Sydney, londyńska Queen Elizabeth Hall oraz Nippon Budōkan w Tokio.

Timbuktu, pierwsza płyta wydana przez należącą do artystki wytwórnię Oumsang, to najnowszy rozdział w niezrównanej muzycznej epopei, a jednocześnie projekt, z którym po raz kolejny związane jest studio World Circuit. Jest to hołd dla Sangaré, która wyrwała się z biednej dzielnicy Bamako i stała globalną supergwiazdą i powszechnie podziwianą ikoną feminizmu. Z aurą przywodzącą na myśl Grace Jones – ikonę transgresji w pełnym znaczeniu tego słowa – Sangaré od dawna przełamuje bariery rozdzielające kontynenty i style muzyczne. W przeszłości Alicia Keys zaprosiła ją do wykonania w duecie utworu w telewizji, dziś Sangaré jest wymieniana jako inspiracja przez takie artystki jak Aya Nakamura, która zadedykowała jej utwór Oumou Sangaré, czy Beyoncé, która zsamplowała jedną z najsłynniejszych piosenek Oumou zatytułowaną Diaraby Néné i wykorzystała ją w utworze Mood 4 Eva, który znalazł się na filmowej ścieżce dźwiękowej The Lion King: The Gift (2019).