Magdalena Torańska

Wrocławską inscenizację znanej dzieciom na wszystkich kontynentach baśni cechuje wyjątkowa spójność estetyczna. Tok narracji scenicznej, sposób podawania słowa, koncepty gospodarowania przestrzenią, stylizacja plastyczno-kolorystyczna lalek i kostiumów aktorskich żywego planu - teatrowi pozwalają zachować wiele z klimatu Andersenowskiego świata. Surowy, lecz ukazujący podstawowe prawdy o ludzkim dobru i złu, realizm opowiadanych zdarzeń znajduje tu twój kontrapunkt w wysublimowaniu warstwy dźwiękowej przedstawienia i w poetyckich nastrojach obrazów, które siłą lirycznej ekspresji wywołują w młodym odbiorcy emocje odnoszące się do obecnej w sztuce sfery wartości etycznych. Przedstawienie zaciekawia tajemniczością, porusza i uwrażliwia, zdecydowanie stroniąc od nachalnej moralistyki, co należy uznać za jeden z probierzy jego artystyczności.